Temoignagen | Stärekanner | Eng Foto fir d'Éiwegkeet

TEMOIGNAGEN

Temoignage vuM ANNOUK

Mäin Numm ass Annouk. Mäi Mann an ech hunn eis een zweet Kand gewënscht a waren iwwerglécklech, wéi ech du schwanger war. Ech si reegelméisseg bei mäi Fraendokter gaang an et war och ëmmer alles ok. Hien huet mir du proposéiert, ech soll den „nifty test“ maachen, well ech schonn iwwer 35 Joer war zu deem Zäitpunkt. Mäi Mann an ech hunn eis dunn decidéiert, dat ze maachen.

No 2 Wochen huet den Dokter eis dunn ungeruff a mir matgedeelt, dass eise Bëbee mat enger grousser Warscheinlechkeet Trisomie 21 hätt, a fir ganz sécher ze sinn, misst ech eng Amniosynthèse (Fruchtwaasseranalyse) maachen, déi ech awer egal wéi misst maachen, well soss géif d’Krankekeess bei enger Ofdreiwung näischt bezuelen, an ob ech awer elo d‘Geschlecht wéilt wëssen. Dat war du kloer ufangs ee klenge Schock, ma fir eis war kloer, mir wëllen eisen Tim behalen. Ech sot du mengem Dokter, ech brauch déi Ënnersichung net, ech wëll net ofdreiwen, ma hien huet eis erkläert, dass falls d’Organer awer net ok wären an de Bëbee keng Iwwerliewenschancen hätt, een dat awer a Betracht misst zéien.

Doropshin hunn ech dann déi Ënnersichung maache gelooss, bei där dunn och d’Trisomie 21 bestätegt ginn ass. Mäin Dokter huet mir erëm ugeruff an eis matgedeelt, dass hie mech gären op Tréier bei een Dokter schécke géif, fir d’Organer ze kucken an och hei zu Lëtzebuerg bei deen Dokter, dee mat him an der Praxis zesummeschafft. Dass hien 2 Avisen hätt wéi d’Organer wären, well Trisomie 21- Bëbeeën oft Häerzfeeler hätten an ech dann eventuell misst op Bréissel fir d’Gebuert.

No deenen Ënnersichungen hunn déi 2 Doktere gesot, dass si keng Organprobleemer géife gesinn an dass alles bis op d’Trisomie 21 souwäit ok wär.

Mir waren du berouegt an hu scho gekuckt, ob Crèchë Bëbeeë mat Trisomie 21 géifen huelen. Déi Responsabel vun der Crèche bei eis am Duerf sot direkt jo; si hätt zwar nach ni sou ee Bëbee oder Kand gehat, ma si hätt sech no eisem Telefonat schonn direkt an eng Formatioun ugemellt.

Bei där nächster Ënnersichung huet mäi Fraendokter du mat mir doriwwer geschwat, dass et besser wär, erëm ee Keeserschnëtt ze maachen, well mäin éischte Jong jo per Noutkeeserschnëtt op d’Welt komm wär.

De Keeserschnëtt ass du fir den 22.10.2019 festgeluecht ginn.

An der 36 SSW hunn ech du mäi Babybauch offorme gelooss vun der Madamm Nathalie Leger, déi d‘Butzewunneng vun eisem Max schonn als wonnerschéint Konschtwierk verschafft hat.

Den 02.10.2019 an der 37ter SSW hat ech mëttes um 13:30 Auer RV am CTG bei der Hiewamm an der Praxis vun mengem Gynekolog. Mueres hat ech schonn esou ee komescht Gefill, ech hu gemengt ech géif den Tim net esou spieren wéi soss. Déi aner soten dunn, dat ass oft an der 37ter SSW, do spiert een se mol manner, maach dir elo kee Kapp, du hues jo an 2 Stonnen ee RV.

Wéi ech bei d’Hiewamm eragaang sinn, sot ech hir dat direkt, a si sot dunn, elo maache mir emol Capteuren fir den CTG op äre Bauch a kucken. Wéi keen Toun komm ass sot si, dat kënnt heiansdo vir, wann de Capteur net gutt läit, ech maachen een Ultraschall. Ech wosst du scho fir mech, eisen Tim ass dout. Si huet dunn den Ultraschall gemaach a gesot: et ass een alen Apparat, Moment ech ginn den Dokter mol sichen. Allerspéitstens do war ech mir ganz sécher.

No 5 Minutten ass si mat mengem Dokter erëmkomm, hien hat schonn Tréinen an den Aen an huet mir du gesot: et deet mir esou leed, mä är Anung, dass eppes net stëmmt, ass leider wouer, ären Tim ass verstuerwen, et si keng Häerztéin méi do.

D’Hierwamm huet sech dunn nach eemol bei mir ëntschëllegt a mir gesot, dass si net d’Recht hätt mir dat esou se soen, mä dass eben den Dokter dat misst maachen.

Ech kenne mäin Dokter scho ganz laang an hien huet e puer Tréine verdréckt a mir dunn op meng Froe geäntwert.

Wéi dat dann elo alles géif weidergoen.

Hien huet mir erkläert, dass ech den Tim, entweeder mat engem Mëttel fir d’Wéien auszeléisen, ganz normal op d’Welt kéint bréngen, hie mir awer net kéint soen, wéi laang dat dann dauere géif, oder dass si den Tim per Keeserschnëtt kéinten huelen.

Ech sot dunn ech wéilt de Keeserschnëtt. An dunn hunn ech mol am Schock realiséiert, dass ech mengem Mann jo nach näischt gesot hat, hie konnt bei dem CTG nämlech leider net dobäi sinn.

Ech hunn him dunn ugeruff an him déi traureg Noriicht matgedeelt.

Mam Dokter hunn ech dunn nach ausgemeet, dass ech owes um 18:00 Auer an d’Klinick Bohler soll kommen an hien a säi Confrère aus der Praxis den Tim dann den 03.10.2019 per Keeserschnëtt géifen huelen.

Ech sinn dunn aus der Praxis erausgaang an hu mengen Elteren ugeruff, hinnen et gesot a si gefrot, ob si mech kéinte siche kommen an heembréngen. Mäi Mann ass an där Zäit dunn och bei säi Chef gaang a konnt dunn och heemkommen.

Doheem hu mir allen zwee vill gekrasch an du schnell eng Wallis gepaakt fir an d’Klinick.

Wéi mir an der Klinick Bohler ukomm sinn, hunn ech an der Rezeptioun gefrot, ob ech kéint een Eenzelzëmmer kréien, well dat jo net sou einfach wär, et bei enger anerer Madamm mat Bëbee oder nach schwanger auszehalen.

Si sote kloer, mir hunn dat schonn esou virgesinn.

Wéi ech du bei d’Zëmmer komm si war dat dat Zëmmer, wou ech och loung, wéi ech eise Max kritt hunn. Ech hunn dat iergendwéi scho komesch fonnt, well ech deemools sou glécklech do war an elo sou traureg.

Richteg am Zëmmer ukomm, hu si mech du gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt, ma ech sot hinnen nee, ech wëll meng Gefiller, mäi Wéi net ënnerdrécken.

Kuerz duerno ass dunn d’Anästhesistin komm, fir mat mir ze schwätze wéinst der Spinalanästhesie, wa méiglech, oder enger Vollnarkos. Si haten op eemol Probleemer, mir eng Spinalanästhesie ze maachen. D’Anästhesistin huet mäi Réck gekuckt a sot, dat misst awer goen, si wär zwar muer net dobäi, ma dat géif bestëmmt goen, ech soll mir dowéinst elo net och nach Gedanke maachen.

Duerno ass dunn d‘ Cheffin vum Stack komm an huet eis erkläert, dass mir den Tim kënne gesinn, wa mir wëllen an och sou laang an oft wéi mir wëllen. Dass mir him kënnen e Steen eraussichen an eis och, dass hien deen een da matkritt a mir ee behalen. Dass mir him gären och ee Bréif kënne schreiwen a Fotoe matginn.

Fir mech a mäi Mann war kloer, dass mir den Tim wëlle gesinn; mir wousste just net, ob mir dat packen oder net.

Deen aneren Dag mueres si si mech dunn um 09:00 Auer siche komm, fir an den OP, mäi Mann konnt mat.

Am OP ukomm ass den Anästhesist, den Dr. Heib Thomas, bei mech komm an huet mech nach e bëssi berouegt a mir gesot, dass hien emol d‘Spinalanästhesie probéiert a wann dat net geet, dann d’Vollnarkos fir mech net nach laang ze ploen, ma hie géif awer mengen, dass dat géif mat der Spinal goen. Dunn huet hie mech nach gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt. Ech sot him dunn nee, ech wéilt meng Gefiller net ënnerdrécke mat iergendenge Pëllen, an du sot hien: super, dat ass eng gutt Astellung.

Hien huet mech du gepickt fir d’Spinalanästhesie, an et huet direkt geklappt; mir ass et dunn zwar e Moment iwwelzég ginn, ma hien hat dat direkt am Grëff.

Du sinn och d‘Doktere komm, mäin Dokter, den Dr. Stieber a säi Kolleeg, den Dr. Vetter, si ware ganz fein an hunn dunn den Tim erausgeholl, den Hiewammen e ginn, dass déi e konnten undoen, an eis nach eemol gefrot, ob mir den Tim wéilte gesinn. Mir sote jo.

Ech sinn dunn aus dem bloc opératoire net an den Iwwerwaachungsraum bei aner Leit komm, ma an ee klengt Zëmmer, wou si mech konnten iwwerwaachen a kucken, ob mäi Gefill an de Been erëmkënnt a meng Parameteren ok wären. Mäi Mann konnt do och dobäi sinn.

Kuerz duerno hunn si eis den Tim bruecht.

Hien huet ausgesinn wéi wann hie géif schlofen. Mir hunn hie laang am Aarm gehalen, mäi Mann esou gutt wéi ech, a mir hu Fotoe vun him gemaach. Leider ass et deemools nach keng Organisatioun hei am Land ginn, déi Stärekanner fotograféiert huet.

D’Personal hat och Fotoe vum Tim gemaach an och Hand- a Féissofdréck.

Eisen Tim war 42 cm grouss an 2420 Gramm schwéier.

No +/- 2 Stonne sinn ech dunn erëm op mäin Zëmmer komm.

Wéi mir um Zëmmer waren hu mir erëm gefrot, ob mir den Tim kéinten eropkréien a si hunn eis den Tim direkt bruecht; mir hunn do och iwwerluecht, ob mir eisem Jong Max, deemools 3 Joer al, den Tim sollte weisen oder net, hunn awer dunn decidéiert, dass mir dat net maachen, ma him erklären, dass den Tim elo als säi Schutzengel am Himmel ass.

An der Klinick hu mir dunn och misse klären, ob mir den Tim wéilten am Sammelgraf zu Märel begruewen oder een eegent Graf wéilten. Mir wollten een eegent Graf.

Mäi Mann huet dunn och bei enger Frëndin ugeruff, déi mat hirem Papp een „Pompes Funèbres“-Betrib huet, d‘“ Pompes Funèbres Bous“. D’Sandra war schockéiert an ass du bei eis an d’Klinick komm a mir hu mat him gekuckt, wéi, wou, wat, well mir gesot kruten, dass een dofir 72 Stonnen Zäit hätt, dat ze reegelen a Pabeieren an d’Rei ze bréngen. Wéi hatt nach do war huet et getockt; et war eng Psychologin, déi wollt mat mir schwätzen; ech sot hir, dass d’Madamm vun den „Pompes Funèbres“ do wär, du sot si, si géif méi spéit kommen.

Mir hunn eis fir ee klenge Sarg an Eeform decidéiert, well dat fir eis esou ausgesinn huet wéi de Bauch, wou den Tim dra war, seng Butzewunneng.

Duerno ass d’Sandra du mat mengem Mann op d’Gemeng gefuer an ech war elleng am Zëmmer.

Et huet du getockt an du war et erëm d‘Psychologin.

Sie huet Moie gesot a meng Foto vum Max gesinn. Du sot si, a, dir hutt schonn ee Kand, si hätt och ee Meedchen, dat wär an der Spillschoul. Ech sot just jo, well dat war dat Lescht, wat ech an deem Moment wollt héieren, ech hat eisen Tim grad verluer. An dunn nach hire Saz , a, dir hat d‘“ Pompes Funèbres“ schonn do, da sidd dir jo gutt organiséiert. Ech konnt just mam Kapp Jo wénken. Sorry, ma mir krute gesot, dass een nëmmen 72 Stonnen Zäit hätt, déi Saachen ze reegelen, da muss een dat leider maachen, et wär eis gär erspuert bliwwen, an dat hat sécher näischt mat gutt organiséiert ze dinn. Ech weess net, wat si soss nach alles gesot huet, well ech hat du schonn ofgeschallt a wosst, dass ech mat hir net wéilt weiderschwätzen, an hu just Jo an Amen gesot a war frou, wéi si du gaangen ass.

Wéi mäi Mann erëm do war, sot ech him dat, an hien huet mech ganz gutt verstan.

Mir wollten den Tim dunn nach emol gesinn an d’Personal huet eis den Tim och direkt bruecht. Ma well hien dunn ewell méi laang an engem Killbett oder Killschaf loung, huet hien sech ganz komesch ugefillt, wéi ee Stéck Äis, a mir hunn dunn decidéiert, dass dat dann elo déi leschte Kéier wär,well dat fir eis ze schwéier ginn ass.

Den Dag, wéi ech du konnt heemgoen, hunn ech dem Personal all Merci gesot, well bis op d’Psychologin waren se all superfein mat eis, an du si mir op Burden op de Kierfecht gefuer, do wou eisen Tim da sollt an eist Familljegraf kommen.

Mir hunn dee Moment nach net zu Burden gewunnt, sinn awer 1 Mount méi spéit dohi geplënnert, dofir ware mir frou, dass mir dunn awer do um Kierfecht ee Graf fir den Tim konnte kréien.

Duerno si mir dann heemgefuer.

Mäi Mann an ech hunn dunn och driwwer geschwat, wat dann elo am neien Haus mat der Kummer, déi fir den Tim war, sollt geschéien; si war nach net tapezéiert dee Moment. Mir soten dunn, da gëtt et eng Spillkummer fir eise Max, den Tim hätt dat esou gewollt.

Méi spéit hu mir dem Paschtouer Marco Wehles, dee mir kennen an deen eis och bestued huet an eise Max gedeeft huet, ugeruff an him dat vum Tim gesot a gefrot, wéi een dat elo kënnt maachen. Mir wollte kee grousst Begriefnes, well ech zu deem Zäitpunkt och nach net bereet war, fir vill Leit ze gesinn.

Hien huet eis virgeschloen, mat der Famill um Kierfecht eng Zeremonie ze maache fir den Tim. Dat hu mir dunn och den 10.10.2019 gemaach.

Eise Jong Max war och dobäi a fir hien ass dat elo dem Tim säin Haischen, an den Tim ass och am Himmel als säi Stär a Schutzengel. Hie geet och ëmmer mat dohin an kuckt no de Blummen a schwätzt mat him.

Kanner gi mat esou Situatioune ganz anescht ëm.

Ech si bis haut och nach ëmmer frou, dass ech dem Nathalie Leger vun „Babybauchart“ och gesot hunn, et soll eis Butzewunneng vum Tim awer als Luucht maachen, well esou hu mir d’Luucht bei hien an den Himmel. Dem Nathalie seng Aarbecht ass super ginn.

Ech hat, wéi den Dag ëmmer méi no komm ass, grouss Angscht fir erëm schaffen ze goen. Packen ech dat? Wéi ginn d‘Bewunner a meng Ekipp mat mir ëm? Ech schaffen an engem Altersheem.

Ma et ass nawell zimmlech gutt gaang, bis op e puer kleng Ausnamen.

Eng Madamm huet mir ëmmer erëm domm Remarquë gemaach.

Ech hu mir doropshin nach emol Hellëf bei Omega 90 gefrot an do ee ganzt laangt Gespréich iwwer Skype gehat (well dat du schonn an der Coronapandemie war), wat mir gutt gehollef huet.

Tim, du bass fir ëmmer an eisen Häerzer.

Kussi

Mamma, Pappa a Max

Temoignage VUM SANDRA*

Mäin Numm ass Sandra*, ech si Mamm vun 3 gesonde Meedercher, 22, 10 a 4 Joer al a vun engem Stärekand. Wann een dat scho sou nenne kann.
Ech sinn elo 47 Joer al an zënter 13 Joer mam Papp vun deenen 2 Jéngsten an dem Stäerchen bestued.

2015 war ech zu Mondorf an der Kuer a kuerz nodeem ech vun do erëm war hu mir festgestallt, dass ech géif erwaarden. Mir hunn äis gefreet, vu dass ech zu deem Zäitpunkt jo och schonn net méi sou jonk war, a mir eigentlech net méi vir haten, nach ee Bëbee ze kréien.

Den groussen Dag sollt den 19. Oktober 2015 sinn, ma leider sollt et net sou kommen.

Mir hunn der Famill gezielt, dass mir namol Nowuess kréien, an d‘Reaktioune ware gemëscht, äist Klengt war deemols net grad 6 an mäi Grousst scho 15 Joer al.

* Numm geännert

Et war alles ok, ech hu mech gutt gefillt , zefridden a roueg, ech hat keng Bluddungen, näischt, awer guer näischt vu Probleemer.

Den Dag ass komm fir an den Ultraschall, ech sinn zwar scho mat engem komesche Gefill wakreg ginn, hunn dat awer verdrängt. Ech hunn dat Klengt fäerdeg gemaach, hatt sollt nämlech deen Dag seng Schwësterchen oder säi Bridderchen kenne léieren.

Beim Dokter hunn ech gefrot, ob dat Klengt kéint matgoen an den Ultraschall; natierlech, sot hien, als grouss Schwëster däerf een dat.

Ech hu mech also geluecht an de Bauch fräi gemaach. Elo gëtt et kal, sot den Dokter an hien huet mengem Meedchen en A zougedréckt.

An dunn ass op eemol d‘Welt stoe bliwwen.

Den Dokter huet mech ganz skeptesch gekuckt an huet de Kapp gerëselt. Ech sot: „ Wat ass lass“? Hien huet namol gekuckt an namol de Kapp gerëselt a gesot „ Ech héieren näischt méi“.
Hien huet seng Sekretärin geruff a si huet déi „grouss Schwëster“ mat erausgeholl. Den Dokter huet mech an den Aarm geholl (mir kennen äis zënter méi wéi 20 Joer) an hien huet mir gesot, dass mäi Bëbee opgehal huet mat Wuessen an dass keen Häerzschlag méi do wär.

Ech konnt et net gleewen, net verstoen, wat geschitt war. Den Dokter huet mir dunn erkläert, wat elo als nächst misst gemaach ginn, asw….

Ech hu mäi grousst Meedche geholl, wat natierlech net verstan huet, wat lass wär a sinn heem gefuer.
Ech hu meng Mamm ugeruff, si huet mat mir gekrasch; mäi Mann, wéi sou oft ouni vill Emotiounen, huet gemengt, dat wär da wuel Schicksal.

Am Mäerz hunn ech dunn ee Curetage gemaach kritt; dofir soen ech: war et schonn ee Stäerchen oder net? Fir mech war an ass et e Kand.Et konnt net festgestallt ginn, wat geschitt war, a bis haut froen ech mech, wéi hatt oder hien da sech entwéckelt hätt, wann hatt oder hien um Liewe bliwwe wär.

Bis haut huet mäi Mann nach kee Wuert doriwwer verluer, an och soss, ausser menger Mamm, huet nach ni een driwwer geschwat.
Wann ee mech freet, wéi vill Kanner ech hunn, soen ech 4; 3 hei bei mir an eent ass e Stär. An alles wat bliwwen ass, si Gedanken an een Ultraschall.

Den 29.12.2017 ass du meng kleng Maus op Welt komm, an ech soe Merci fir hatt.

Temoignage vun der Fotografin

Soubal den Telefon schellt, weess ech, dass et eescht ass, an dass mech eng Situatioun wäert erwaarden, déi méi wéi traureg an dramatesch wäert sinn. Och, wann all Fall anescht ass, hunn se dach all eppes gemeinsam: eng Famill am Trauer, e klenge Bëbee, sou grouss oder kleng wéi en och ass, deen et net gepackt huet, a ganz vill Emotiounen, déi heiansdo schwéier sinn ze beschreiwen.

An dësem Temoignage erzielen ech vun der 7. Kéier, wou ech geruff gi sinn, fir Fotoe vun engem klenge Stärekand maachen ze goen. An dësem Fall huet et sech ëm e klenge Bëbee gedréint, dee kuerz virun der Gebuert verstuerwen ass. Och wann déi Fäll méi selte sinn, kommen se trotzdeem nach vill ze vill oft vir, leider.

Dat Wichtegst ass, éier een an de Raum kënnt, ze verstoen, dass een e klenge Mënsch wäert lo gesinn, dee wäertvoll fir d’Famill ass, deen Deel vun der Famill ass, och, wann e scho vun eis gaangen ass. Et ass wichteg, d’Famill direkt op de Bëbee unzeschwätzen, an och de Bëbee mam Numm ze nennen. Dee Bëbee wäert ëmmer Deel vun dëser Welt bleiwen, och wann e kaum oder guer net d’Liicht entdeckt huet.

Wéi ech um Stack an der Klinick ukomm sinn, virun der Kummer, hunn ech déi éischt Familljemembere gesinn. Nach ni op engem Optrag virdru ware souvill Leit vun enger Famill präsent. Et war ganz kloer, dass deen een oder anere ganz verschidde mat der Situatioun ëmgaang ass. Mir traueren all anescht, a mir gi mat Tragedien all anescht ëm. Déi eng konnten d’Kand net kucken, an dunn hunn ech gefrot: “Sidd Der sécher, dass Dir keng Foto wëllt maache mat him?“ “Jo.” Ech hunn dës Äntwert acceptéiert. Mee déi aner wollten onbedéngt de Puppelchen an den Äerm halen.

Ech sinn an d’Kummer erakomm an d’Stëmmung war, wéi ze erwaarden, bedréckend, fir et mëll auszedrécken.

Wichteg ass fir mech, ëmmer direkt mech virzestellen, ze froen, wéi dat klengt Stärekand heescht, den Elteren ze assuréieren, dass ech hinne wäert déi beschte Fotoe maachen, déi méiglech sinn, an si och no spezielle Wënsch ze froen.

Dat alleréischt, wat d’Eltere kréien ass e Stoffdéierchen, dës Kéier ass dat en Hieschen. Bei deene ganz Klengen ass et en Häerz. Dësen Hues oder dëst Häerz hunn en Zwilling. D‘Eltere kënnen sech dat eraussichen, wat si am schéinste fannen, an dem Bëbee et op säi leschte Wee matginn. Den Zwilling kréien d’Elteren da mat de Fotoe méi spéit iwwerreecht.

Heiandso entspaant d’Decisioun, wéi ee Stoffdéierchen et da lo soll sinn, déi ganz Situatioun schonn e bëssen. Hin an hier gëtt diskutéiert, bis dass dat Richtegt seng Plaz beim Stärekand fonnt huet.

Ech hunn an dësem Fall fir d‘éischt ugefaangen, Fotoe vun der Famill mat dem Bëbee ze maachen, du mat deenen eenzelne Familljememberen, der Mamm, dem Papp, der Tatta, der Bomi, deenen zwee Bopien. Jiddereen, deen d’Kand wollt halen, huet och seng Foto kritt. Déi eng kucke glécklech, déi aner manner. Mee d’Kand ass Deel vun der Famill, an dat duerf net vergiess ginn.

“Mir ware frou lo mol e Jong an der Famill ze hunn.“ “Hutt der schonn Enkelkanner?” hunn ech gefrot. “Jo, zwee Meedercher. Mee lo hu mer jo och e Jong.” “Jo”, sot ech “dir hutt och lo e Jong.”

Ech probéiere Momenter, déi tëschent deenen “gestallten” Fotoe geschéien, anzefänken.Oft huelen d’Emotiounen iwwerhand, a sou entstinn da Fotoe vun de Familljememberen, wou se kräischen, sech an d’Äerm fale vun Trauer. Och, wann d’Elteren idyllesch Fotoe wëlle vun hinne mat hirem Kand, ass et mer wichteg, déi Emotiounen anzefänken, déi extrem wéi dinn. Et ass Deel vum Moment, et ass Deel vun der Stëmmung, an dat muss festgehale ginn. Bei dësem speziellen Optrag war dat och ganz haart, wéi de Papp op eemol an Tréinen ausgebrach ass, wéi ech Fotoe vun him mat sengem klenge Bëbee gemaach hunn.

A sou engem Moment halen ech net op mat knippsen, mee ech maache weider. An sou engem Moment ass et och wichteg, d’Kamera weider virun d‘Gesiicht ze halen, sou, dass d’Famill net matkritt, dass ee selwer déi eng oder aner Tréin vergéisst. Dat lescht, wat d’Famill brauch, ass e sentimentale Fotograf, dee seng Emotiounen net ënner Kontroll gehale kritt.

All Member vun der Famill, deen am Raum war, huet de Bëbee op den Aarm geholl, heiansdo eleng, heiansdo zu zwee. Si hu mat him geschwat. Hien ass do, hien ass an deem Moment lieweg fir d’Famill. Hien ass wichteg. Hie wäert fir ëmmer wichteg bleiwen.

Et si kleng Saachen, déi heiansdo d’Situatioun e bëssen ophellen.

De Bëbee hat e Plüschdéierche geschenkt krut, un deem ee vun der Famill gezunn huet, an d’Musik huet fir dee Klenge gespillt. Et war seng Musek, hien huet se héieren.

Hien hat och ganz vill Petzien; ech hu gefrot op ech se all soll bei hie leeën, fir dass hie komplett vun hinnen ëmginn ass. “Jo,wannechgelift”, huet d’Mamm mat engem Laachen am Gesiicht gesot.

De Klenge gouff also a säi Bettche geluecht, an ech hunn hie mat all senge Petzien zesummen, an duerno mat engem nom aneren, fotograféiert. Et soll jo vun allem eng Erënnerung bleiwen. Dëst sinn déi Momenter, déi ech mam Kand eleng verbréngen. Déi sinn net einfach. An dësem Fall war d’Kand grouss genuch, dass ech seng Hänn a Féiss selwer konnt sou leeën, wéi ech wollt. Him d’Petzien an den Aarm ginn an se austauschen. Et ass e spezielle Privileeg, op sou engem Optrag däerfen ze sinn. Vun der Famill an hirer gréisster Trauer akzeptéiert ze ginn. An dann och nach dat klengt Stärekand unzepaken, him méi no ze kommen. Et unzekucken, déi bescht Luucht fir et ze fannen. Alles dat gesinn ech als grouss Éier un.

D’Famill huet vun de Krukerte geschwat, déi geflu sinn deen Dag. Ech sot, ech hätt se och héieren. Fir ëmmer wäert ech un dee klenge Bëbee denken, wann ech d’Geräisch vun de Krukerte wäert héiren.

Am léifste wollt ech net ophale mat Fotoe maachen. Et ass ëmmer e Moment vun elo oder ni. An ze soen: “Ok, ech mengen ech si lo fäerdeg”, fillt sech ëmmer schlecht a falsch un. An trotzdeem muss dee Moment eng Kéier stattfannen. A wann dee Saz bis gesot ass, froen ech nach no leschte Wënsch. De Bopi huet gesot: “Kann en zréckkommen?” E Wonsch, deen engem nëmmen d’Häerz ka briechen, an deen ech leider net erfëlle kann. Wann ech bedenken, wat ech an deem Moment fillen, wëll ech mer guer net virstellen, wéi d’Elteren an d’Famill sech fillen. Emotiounen, déi einfach ze vill schlëmm sinn, fir se ze beschreiwen.

Ech hunn also lues meng Saache gepaakt. E Kontrakt muss nach ënnerschriwwe ginn, an da kënnt schonn de Moment, Äddi ze soen; e Moment, deen immens schwéier ass. Äddi deem klenge Stärekand, an Äddi der ganzer Famill, fir déi ech méi wéilt maachen, wéi just Fotoen, mee leider ass dat net méiglech.

Ech hunn hinne verséchert, dass ech hinne vill Fotoe wäert ginn, an dass se mech zu all Moment kënnen erreechen. Dat ass alles, wat ech hinnen an deem Moment ka ginn.

Dunn hunn ech och d’Kummer rëm verlooss. Um Wee aus der Klinick hunn ech festgestallt, grad wéi och bei all anerem Optrag, dass ech naass geschweesst war, meng Hoer, wéi wann ech grad aus der Dusch komm wier. Et ass eng immens Ustrengung.

Wann ech bis am Auto sëtzen, da sichen ech mer e Lidd eraus fir de Bëbee. All klengt Stärekand huet säin eegent Lidd. Dës Kéier war et “Heartbeats” vum José González. E Lidd, wat mech fir ëmmer un dee Klenge wäert erënneren. E Klengen an deem seng Famill, déi ech ni wäert vergiessen, wéi all meng Stärekanner.

ArTIKEL IM L'EsSNTIEL

ARTIKEL LESEN (DE)

Article dans l'essentiel

LIRE L'ARTICLE (FR)