Freides owes, wéi  ech am Bett louch,  hunn  ech ugefaange Wéien  ze kréien, hunn eise klenge Mann och déi ganz Nuecht iwwer gespuert. Samsdes moies sinn ech da méi laang am Bett leie  bliwwen, well ech ëmmer  erëm Wéien hat, wou eise Klengen och iergendwann den Hick hat, mee et huet sech anescht ugefillt an unhéiere wéi déi Kéiere virdrun; mir hunn awer näischt drop ginn. Well ech och Wéien hat, hu mir gemengt, dat wier normal. Samsdes am Nomettëg ware mir e bëssi trëppelen . Owes, wéi mir doheem Kaart gespillt hunn, géint 19:30 Auer,  huet mäi Partner gemengt , mir sollten awer emol an d’Klinick fueren,  fir ofsécheren ze loossen, well vun de Wéien hier wousste mir, dass et nach vill ze vill fréi wier. An der Klinick ukomm an nodeems mer  5 mol lénks a riets gescheckt gi waren, si mir da bei der salle d’accouchement gelannt. Wéi  d'Hiewamm du gefrot huet a wéi engen Ofstänn d’Wéie kéimen a mir gesot hunn  all 20 Minutten, war déi éischt Reaktioun vun der Hiewamm, dass mir vill ze fréi do wieren , eigentlech bräicht een eréischt ze kommen, wann d’Wéie mat 3 bis 5 Minutten  Ofstand kéimen. D’Hiewamm war e bëssi genervt a sot awer, se géif da kontrolléieren, ob alles an der Rei wier. Si ass erausgaangen, dono huet et e bësse gedauert bis si erëmkoum, fir mer e CTG ze maachen. Dee Moment war ech och genervt, well ech einfach jo just wollt wëssen, ob alles ok wier mat eisem klenge Mann. Wéi se erëm koum huet se dann ugefaangen, fir d éischt no  de Wéien ze kucken, dat huet fonktionnéiert. Dunn huet si  dee fir d Häerztéin  opgesat an et koum näischt. Se huet nach gefrot, wéi eng Säit et normalerweis wier , ech hu mech misse säitlech leeën,  fir ze probéieren, an et war awer näischt ze héieren. Ech hu gesinn a gemierkt, dass aus deem witzegen  „wou en sech verstoppt hätt“ Eescht ginn ass an der Hiewamm de Schweess laanscht d‘Stier erofgelaf ass  an se gemengt huet:  ech gi léiwer den Dokter ruffe fir eng Echografie. Wéi se erausgaangen ass, ass bei mir eng Panik ënnerlech opkomm,  an ech hunn zu mengem Partner gesot: dat do kann net sinn, an ech wollt schonn ufänke ze kräischen. Mäi Partner huet mech awer dee Moment berouegt a gemengt, mir sollen den Dokter ofwaarden.

Wéi den Dokter mat der Hiewamm erakoum,  konnt een him schonn am Gesiicht ofgesinn, dass eppes net géif stëmmen.

En huet sech eis virgestallt, well mäin Dokter keen Dingscht hat, wou ech bëssi traureg driwwer war, an awer hat ech och an dësen Dokter Vertrauen .

En huet ugefaangen eng Echografie ze maachen, eng Kéier kuerz opgesat an direkt erëm erofgeholl , ech hu just mäi Partner ugekuckt,  deen op der Buedbidde souz an iwwert mir op d’Auer gekuckt huet , wéi mir dunn um 20:29 Auer vum Dokter déi schlecht Nuvell kruten, dass leider d’Häerz obgehalen hätt mat schloen. A kruten eigentlech direkt dono gesot, mir kéinten eis iwerleeën, ob ech e Kaiserschnëtt oder eng normal Gebuert wéilt. Mir waren allenzwee ewéi verstengert,  mir konnten emol net kräischen,  et war eng Blockad do; meng éischt Reaktioun war Keeserschnëtt,  am léifsten esou schnell ewéi méiglech, mee se hunn eis awer dunn opgekläert,  wat d’Vir- an d‘Nodeeler vum Keeserschnëtt a vun der  nomaler  Gebuert sinn  an deem Fall . Also hu mir eis awer fir eng normal Geburt decidéiert.

Mir hunn d‘Nuecht an der Klinick verbruecht. Wéi  mir um Zëmmer ukomm si krute mir Berouegungsmedikamenter, fir dass mir kéinte schlofen, och Téi, an ech krut Wärmepackunge  fir d‘ Wéien. Den Dokter koum nach eng Kéier laanscht an huet eis nach eng Kéier erkläert, wéi et géif virugoen.

Dat war eng vun deene schlëmmsten Nuechten, ze wëssen, dass een dee klenge Mann ni  méi wäert spieren am Bauch, d’Wéien,  an d’Gedanken, wéi brénge mir dat eiser Famill bäi; et ass ee gedanklech bal verréckt ginn. Sonndes moies hu mir eiser Famill Bescheed gesot, respektiv ech hu mengen Tattaen, Gesëschter, dem Patron a menger Frëndin (Nopesch) iwwer WhatsApp geschriwwen, ech konnt net telefonéieren, dat huet mir einfach ze vill wéi gedoen an der Séil. Meng Gesëschter hu mengen Elteren et schounend bäibruecht, mäi Partner huet sengen Eltere Bescheed gesot. Géint 10 Auer koum den Dokter nach eng Kéier froen, ob mir eis ëntscheed hätten a mir waren eis eens,  eise Jong soll um normale Wee ob d’Welt kommen. Du hunn  ech eng Packung mat 3 Pëllen dra kritt, déi ech beienee sollt huelen, fir dem Kierper ze soen, dass eppes net géif stëmmen.

Ech hat bis dohinner nach ëmmer keng Ëffnung.

Wéi den Dokter eraus war, hunn ech dee richtege Moment ofgewaart,  fir se dann um 11:00 Auer ze huelen. Eigentlech sollt dat Ganzt bis méindes daueren,  wa mäin Dokter Dingscht hätt! Géint 12 Auer krut ech d’Iessen erabruecht, dee Moment hat ech d‘ Ëffnung a Bluddungen  duerch d’Wéien, déi ëmmer méi staark gi sinn, ech konnt emol näischt iessen,  wousst net, wéi eng Positioun gutt wier, sëtzen, stoen, leien, näischt ass gaangen. War esou frou wéi mäi Partner um 14 Auer erëm do war, hu gekrasch, well déi  ganz Situatioun mech iwwerfuerdert huet. Schlussendlech hu mir geschellt, d’Infirmière koum fir Blutt ze huelen,  fir dass ech eng  Peridurale konnt gemaach kréien, mir hu fir 3 Kanüllen eng gutt  10 Minutte gebraucht  duerch d’Wéien,  déi ech an der Tëschenzäit schonn all 5 bis 10 Minutte kritt hunn. Se huet eis matgedeelt,  dass et eng 30 Minutte géif daueren,  bis d‘Resultat do wier a  bis dohinner krut ech eenegermoossen d’Wéie  gutt ewech geotemt.

Géint 15:30 Auer hu mir geschellt, well ech um Punkt war, fir duerchzedréien; ech  wär am léifsten zu der Fënster erausgesprongen. Wéi mir an der Salle d‘Accouchement waren, huet et nach 5 Minutte gedauert bis den Anästhesist  koum, fir d‘Peridurale ze maachen. Dee Moment huet mäi Partner missen eraus, wat och gutt war, well meng Mamm an d‘Spidol komm ass, an ech awer net staark a bereet war,  fir si virum Accouchement ze gesinn. D’Hiewamm huet mer 5 oder 6 mol nogesprëtzt,  fir dass ech de Wéi net sollt spieren, iergendwann war ech awer och bëssi ageschlof, well ech einfach ze midd war. An deem Moment koum den Dokter era kucken,  fir Bescheed ze soen, dass, wann ech prett wär, mir kéinten ufänken.

Wéi den Dokter fort war, huet mäi Partner mech lues waakreg  gemaach a gesot, dass mer just bräichten ze schellen,  fir kënnen unzefänken, wat ech och direkt gemaach hunn,  mee wou ech Angscht virdrun hat!

Ech hat kee Wéi méi, mee ech hunn d‘Kontraktioune gutt gespuert, sou dass ech mat der Hiewamm gutt  konnt virschaffe bis den Dokter derbäikoum. Muss soen,  et war jiddereen esou roueg an duuss,  esou dass dat ganz gutt geklappt huet bis eise klenge Mann endlech um 19:32 Auer op der Welt war.

Mir si gefrot ginn, ob mir e wéilten op den Aarm huelen, wat ech awer net direkt konnt maachen. D’Hiewamm huet eisem Jong dat Gezai ugedoen,  wat mir him kaf hate fir mat an d‘Spidol, se huet och Fotoe gemaach, Hand- a Foussofdréck, e Bracelet mam Numm. 

Dono koumen se froen, ob mir e wéilte gesinn an ech war esou frou wéi ech eise Jong endlech no 9 Méint awer am Aarm konnt halen, mat stolzen 53 cm an 3.010 g, déi en hat.

Den Dokter huet déi éischt Foto vun eis mat eisem Jong gemaach, dono si mir gutt 2 Stonnen nach an der Salle d’Accouchement gewiecht, wou mir vill Fotoe gemaach hunn  a gekrasch hu mat eisem Jong. Wéi se mech siche koume fir op d’Zëmmer,  hate mir 4 Infirmièrë bei eis an der Salle d’Accouchement, fir eise klenge Jong ze gesinn, déi och all Tréinen an den Aen haten. Dono si mir gefrot ginn, ob mir e mat op eist Zëmmer wéilten huelen, mee mir  hunn allen zwee nee gesot. Mir kruten awer gesot,  wa Besoin do wier,  fir en ze gesinn, bräichte mir just ze schellen, och wann dat nuets wier. Déi Nuecht krute mir och erëm eppes fir ze schlofen, mir hunn um Zëmmer zesumme gekrasch. Méindes moies koum direkt um 6 Auer mäi Gynekolog no eis kucken a mat eis schwätzen. En huet mech och dee Moment ënnersicht, nodeems datt hie mir proposéiert hat, dass hien owes nach eng Kéier no mir kucke kéim, wat ech och ugeholl hunn. No dem Moieskaffi ass et richteg lass gaange mat enger Infirmière, déi eis all Ziedele laanscht bruecht huet, fir eng Obduktioun ze ënnerschreiwen,  dass mir averstane sinn, d’Fotoe mam Bracelet mam Numm, d’Ziedele vun de Pompes Funèbres  a vun der Stärekanner ASBL,  wou d‘Madamm och dee Moment ugeruff hat  an ech och dee Moment gefrot gi sinn, ob mir Fotoe mat der Famill och wéilte maachen. Ouni vill ze iwwerleeën hunn ech mäin Accord ginn, dass d’Fotografin kéint laanscht kommen ab 16:00 Auer. No der Infirmière koum eng Aide Sociale eis alles erklären,  op wat mir Recht hunn, dono koum eng Psychologin mat eis schwätzen. Eigentlech war ech frou, wéi  se all erëm fort waren, ech wollt einfach meng Rou hunn a fir mech sinn;  mäi Partner ass och emol heemgefuer nach Petzie sichen, déi mir eisem Jong mat op seng Rees ginn hunn. Ech  hat mengen Elteren, menge Gesëschter an och menge Schwéiereltere proposéiert,  e Bréif fir en ze schreiwen an e Petzi matzebréngen, fir mat op seng lescht Rees ze ginn, an och fir mëttes, déi déi  wéilten, fir  Fotoen an d’Klinick ze kommen. No all deem war et bal 11 Auer, wéi ech geschellt hunn,  well ech mäi Jong wollt bei mir hunn an ech och kuerz de Paschtouer ugeruff hunn,  fir mat him ze kucken fir d’Begriefnes,  mee well mäin Akku vum Handy esou gutt ewéi eidel war, sot ech, ech géif mech no der Fotografin mellen. Ech war frou wéi meng Famill do war, hunn d’Fotografin bewonnert, wéi si dee ganzen Trubel iwwerstanen huet, well ëmmer ee bausse war mat mengem Muppes ass ëfters gewiesselt ginn, hunn awer gemierkt, wéi d’Fotografin geziddert huet an och de Schweess,  deen hir op der Stier stoung. Deen Dag war eigentlech gutt Wieder, just kal, mir hunn en Trapp Schnéigänsen héieren a gesinn eriwwerfléien . Géint 18 Auer waren d‘Leit all fort, an ech hunn endlech e bëssi Zäit fir mech fonnt, krut e Platto mam Iessen, mee krut näischt erof! Hunn also vun deem Moment profitéiert, fir de Paschtouer nach eng Kéier unzeruffen a mat him iwwer dat Ganzt ze schwätzen,  mee him selwer hunn d’Wierder gefeelt an hie sot,  an esou enger Situatioun géif hie selwer u Gott zweifelen. An d‘Zäit war esou schnell vergaangen, dass et schonn 19:30 Auer war, wéi et un der Dier geklappt huet a mäi Gynekolog nach eng Kéier no mir kucke komm ass. Mir hunn iwwer eng 30 Minutte mateneen geschwat, en huet sech och bei mäi Jong bei d‘Bettche gestallt an en ugepaakt,  och mat Tréinen an den Aen! Wéi den Dokter fort war koum d’Infirmière no mir kucken, ob ech nach eppes bräicht. Si huet  och eng gutt 30 Minutte mat mir geschwat, huet mer  en Téi a Medikamenter bruecht fir ze schlofen an dass ech keng Mëllech soll produzéieren, se huet och gefrot, ob ech sécher wier, dass ech mäi Jong déi ganz Nuecht um Zëmmer wéilt halen, wat mäi Partner an ech wollten. Wéi mäi Partner zréckkomm ass war et géint 20.45 Auer, wéi mir eis bei den Dësch gesat hunn, d‘Bettchen niewendrun a mir Kaart zesumme gespillt hunn. Mir hunn em Kaarten an d’Hand geluecht, déi en ugehalen huet,  mir hu Fotoe gemaach, mir hunn em 2€, 5€, Petzien  an d'Hand geluecht a weider Fotoe gemaach, fir e puer Undenken zesummen ze hunn. Owes um 23:00 Auer hunn ech nach e Bild gemoolt an e Bréif u mäi Jong geschriwwen, fir em mat op seng Rees ze ginn. Ech sinn nuets all 2 Stonne  wakereg  ginn,  wou ech dann opgestane sinn,  eng Kéier bis bei Bettche gaang sinn an en ugepaakt a mat  him geschwat hunn, well ech wousst , dass den Abschid méi schnell kéim,  wéi mir et wéilten a mir e guer net méi géifen erëm gesinn! Dënschdes  moies sinn ech um 5:50 Auer opgestanen, well ech op d‘Toilette war.  Wéi ech zréckkomm sinn hunn ech mech bei d‘Bettche gestallt, well ech e wollt eraushuelen, mee mäi  Partner ass dunn och wakereg  ginn an huet  gemengt,  dass et kee Wäert hätt a just grad dee Moment geet d‘Dier vum Zëmmer op, dass mir nach 20 Minutten Zäit hätten,  well en da géif ofgeholl gi  fir an den LNS. Dat war erëm ee vun deene schwéierste Momenter, mir  hunn e bei eis an d‘Bett geluecht mir hunn eis nach widdert e gedréckt,  gekrasch an em eng gutt Rees gewënscht, an du koum de Moment,  wou d’Infirmière komm ass,  fir e mam Bettche mat erauszehuelen, héieren elo nach ëmmer dat Zougoe vun der Dier;  mäi Partner huet mech fest ugehalen, well ech wollt nolafen a mir stoungen nach eng Zäitchen do ze kräische bis mer de Kaffi kritt hunn  awer allen 2 keen Honger haten, gepaakt hunn an op den Dokter gewaart hunn, dass mir nëmme kéinten esou schnell ewéi méiglech fort vun do . 

Eigentlech war och dee Moment dono net u Rou ze denken, mir sinn an d’Apdikt,  an där ech schaffen,  Medikamenter siche gaangen an op d‘ Gemeng un an ofmellen,  dono hu mir nach mat de  Pompes  Funèbres  gekuckt,  well e sollt jo normal begruewe  ginn nom LNS. Mir wollten  eng schéi Lued an och déi schéinste Blumme fir dropzeleeën, mat dem Paschtouer hu mer gekuckt wéinst der Zeremonie,  wéi déi kéint gestallt ginn. Dat ass bei esou Klengen en Engelsamt,  wou hien och an den Dafregëster ageschriwwe gouf, mat Hand- a  Foussofdrock an och seng Dafkäerz ugefaange gouf als Zeechen, dass en esou weider liewe gelooss gëtt. Aus der Chorale, déi  aus 15 bis 20 Leit besteet, hunn  ech mer die 3 nostehenst Persoune gewënscht,  mat deenen ech och Lidder zesummen erausgesicht hunn, wat mir och dee Moment wichteg war et esou schéin ewéi méiglech ze gestalten an där trauregster Situatioun.

D’Zeremonie war am engste Familljekrees; wéi mir ukomm si bei der Lued, wou eise Lenny dra loung, sinn ech virun der Lued zesummegaang, sou dass mäi Partner mech huet missen unhalen. 

Meng Schwëster hat d‘ Kraaft,  fir eis d’Annonce, déi  an Zeitung sollt kommen, ze gestalten, esou dass mir déi  Laascht emol ofgeholl krut haten.

Well ech mech um Dag vum Begriefnes guer net gutt gespuert hunn,  hat ech moies schonn um 6:00 Auer eng Email u mäi Gynekolog  gemaach,  ob en nach eng Kéier kéint alles ofklären,  dass bei mir alles an der Rei wier, an  ech krut eng super léif Äntwert zréck, dass ech zu all Moment kéint komme moies. D’Situatioun fir an de Cabinet ze goe war net einfach, well dee Raum dee leschte  virun der Gebuert war,  mee dat éischt, wat den Dokter gemaach huet, war, dass e mech widder sech gedréckt huet an dass ech bei him a mat him konnt kräischen, wat mir d‘Gefill einfach ginn huet,  dass ech net mäi  Gynekolog  wiesselen,  mee dass ech e gudden Dokter hunn, dee  fir mech do ass, och an deem net freedege Moment.

Ee gudde Mount nom Begriefnes kruten mir d‘Fotoe vum Lenny, déi d‘Stärekanner ASBL gemaach hat.  Mir wollten se net direkt kucken, mir hunn eis 2 Wochen méi spéit eng Kéier fir eis  Zäit geholl mat engem Glas Wäin, deen eis gehollef huet d‘Fotoe bëssi ze verkraaften; mir hunn se an 2 Kéiere gekuckt well et der vill sinn a mir d‘Stäerkt och net dofir haten.

Ech hun ugefaange Bicher ze liesen iwwer Doutgebuerten; déi eng Bicher hu mir e bëssi Freed bruecht andeems ech mir eise Lenny virgestallt hunn dass hien géif mat anere Stärekanner spillen, bei aner Bicher hunn ech matgekrasch well ech mir virgestallt hunn,  wat ech mengem Jong bei der Obduktioun ugedoen hunn an wéi en dono soll ausgesin hunn , da lafe mir d‘Tréinen an ech schudderen mech do virdrun , wëll et mir am Häerz wéi deet.

Déi Zäit dono hu mir probéiert, eis ofzelenken, mir hu probéiert, e Psycholog ze fannen, wat net einfach war, well  mir op  ville Plazen eréischt  bäikomm wieren am  Februar /Mäerz 2022,  wat de Gynekolog an och de Generalist  net gutt fonnt hunn, well virun de Chrëschtdeeg ech ugefaangen hunn an en Déif ze kommen, wou ech mer oft gewënscht hunn,  ech wier bei eisem Jong. Zu deem Moment hate mir och d‘Resultat aus dem LNS, wat eigentlech keng Hëllef war an der Trauer.  Seng Organer waren an der Rei,  et war kee Gendefekt do, esou dass ech mer ëmmer an ëmmer erëm d’Fro gestallt hunn , wat ass geschitt, wat war net gutt, wéisou?  ? Mir hu vill Rechnungen kritt, déi ëmmer erëm eng Trauregkeet ausgeléist hun, och fir Remerciementskaarten ze gestalten hat ech mir en ganzen Dag Zäit geholl. Ech hu mir oft gesot , firwat has du keng Problemer , dass de Risikopatient häss kéinte ginn. Ech hunn  ugefaange bei mir Feeler ze sichen, hunn dem Gynekolog  ech weess net wéi  vill Emaile geschéckt, fir dass ech nach eng Kéier erkläert kréich,  och vun den Ënnersichungen hier, ob wierklech näischt iwwersi  gi wier, hu bei engem 3te Gynekolog  nogefrot,  deen de ganze Schwangerschaftsdossier duerchgekuckt huet, mir op meng Froe geäntwert huet , an ech schlussendlech vun 3 Gynekologen,  dem Accoucheur, mengem  an deem anere, gesot kritt hunn,  dass ech eigentlech eng Schwangerschaft hat wéi am Billerbuch,  ouni Problemer oder Komplikatiounen, wat fir eis awer nach ëmmer net ze verstoe war. Mir haten och d’Chance, mat der  Kannerdoktesch Michèle driwwer ze schwätzen an ze kucken,  a si huet eis och gesot,  dass mir näischt falsch gemaach hunn an dass dat net virauszegesi war.

Et ass fir eis nach ëmmer wéi wa mir an engem Dram wieren och 4 / 5 Méint dono . Wat mir immens wéi deet ass, wann ech ëmmer iwwerall ze héiere kréien,  du bass nach jonk , du kanns nach Kanner kréien , well och en zweet  Kand ersetzt eis net eist éischt  Kand, e Reeboukand hëlleft eis,  dass mir et besser verschaffen, awer dat Lach am Häerz an de Wéi  hëlt keen eis ewech an dee bleift eist ganzt Liewe bei eis, en deet just vläicht mat der Zäit net méi esou wéi!  Mir hunn och d'Erfarung gemaach, dass d‘Leit einfach ewechkucken oder esouguer d‘Stroossesäit wiesselen.

Schwéier ass elo déi Zäit dono. Et huet eng laang Zäit gebraucht no dem Schockmoment, emol  ze realiséieren, wat geschitt war, wat dann och nach ëmmer deelweis zum Virschäi  kënnt, wa mir trëppele ginn oder zesummen iesse ginn a  mir ëmmer méi mierken,  dass eng Persoun bei eis um Dësch feelt oder an der Kummer,  déi  säit Oktober esou do steet wéi mir se ageriicht hunn a säitdeem net méi dobanne waren. Da probéiere mer ëmmer ze soen,  mir sinn och Elteren, och wann mir oft net esou ugesi  ginn, wat och fir eis schwéier ass, well eist Kand op engem vun deene gréissten, hellste Stären als Engel lieft. Wann den Himmel kloer ass kucke mir mat eiser App,  wou säi Stär ass,  deen no eisem Jong gedeeft ginn ass  a da wësse mir,  dass en op eis erofkuckt.

Ech probéieren duerch Musek ze léieren, lasszeloossen, dat hunn ech oft op der Aarbecht an der Mëttesstonn gemaach,  fir  dann déi ganz Laascht, de Stress, deen sech moies ugestaut huet, erauszeloossen an ech schreiwen och a mäi Buch eisem Jong e klenge Bréif, iwwer  wat ech gemaach hunn deen Dag oder wat ech nach wäert maachen,  a wéi  meng Gefiller sinn. Fir mäi Partner a mech ass et nach ëmmer schwéier ze akzeptéieren, ze verstoen, an net bei eis de Feeler ze sichen; wann  ech eleng si fällt mir op,  dass ech ëfters bei mir e Feeler oder eng Ursaach well fannen an dann erëm Froen opkommen. Ech  sinn och frou,  dass ech am CHL duerch e Psyschiater an  d‘Dagesklinick op dee richtege Wee geleet ginn .

Elo zum Schluss well ech awer nach e puer Leit Merci soen,  déi bis elo probéiert hunn, esou gutt et geet eis ze ënnerstëtzen a fir eis do ze sinn:

Ech géif fir d’éischt dem Personal vun der Clinique Bohler Merci soen, datt déi déi ganz Deeg iwwer en Häerz an oppend Ouer fir eis haten.

Merci  dem Dr Stieber,  deen d’Accouchement super mat eis gemeeschtert huet ( mir och gesot huet, dass ech dat super gemeeschtert hätt  an ech houfreg  op mech kéint sinn).

Merci mengem Partner,  dee mech am Spidol  ënnerstëtzt huet  an och  déi  Zäit dono ëmmer zu mir hält a mir  och ëmmer erëm Mutt mécht.

Merci eisen Elteren a menge Gesëschter,  déi eis och esou gutt et geet ënnerstëtzen an eiser Trauer, genee ewéi d‘Tattaen, d‘Monnien, d‘Cousinen an d‘Cousinnen.

Merci mengem Gynekolog,  dem Dr Vetter,  deen och déi lescht Méint iwwer ëmmer erëm e klenge Moment fonnt huet an en oppend Ouer hat (sorry), Merci och mengem Generalist, dem Dr Burton.

Merci dem Paschtouer Ries an der Mme Cloos,  déi eis déi schéinsten Zeremonie gezaubert hunn, fir eisem klengen Engel op sengem allerleschte  Wee Äddi ze soen, an och der Chorale St Martin.

Merci dem Martine Pinnel, dat  eis  déi  schéinste Fotoe vun eisem klengen Engel gezaubert huet , a mir och frou sinn, dono nach Kontakt kënne mat him ze hunn.

Merci der „Initiativ Liewensufank ASBL“,  déi  mat esou Situatiounen och méi oft konfrontéiert gëtt  an en oppend Ouer hat .

Merci eiser gudder Nopesch, dem Anne, wat eis och hëlleft duerch d‘Trauer ze kommen, genee wéi och  eiser Koppel Frënn aus Däitschland, den Tom an d’Claudia, déi  eis ëmmer erëm froen,  wéi  et eis geet,  an eis opmonteren, wa mir erëm bëssi an e Lach falen.

A Merci eisen Aarbechtskolleegen a Patronen, déi eis opmonteren an eis ënnerstëtzen, fir dass mir  net an eng Depressioun  falen.

Merci  iech all.

Michèle, Daniel an eise Stär Lenny

 

No deenen Ënnersichungen hunn  déi 2 Doktere  gesot, dass si keng Organprobleemer géife gesinn an dass alles bis op d’Trisomie 21 souwäit ok wär.

Mir waren du berouegt an hu scho gekuckt,  ob Crèchë  Bëbeeë  mat Trisomie 21 géifen huelen. Déi Responsabel vun der Crèche bei eis am Duerf sot direkt jo; si hätt zwar nach ni sou ee Bëbee oder Kand gehat, ma si hätt sech no eisem Telefonat schonn  direkt an eng Formatioun ugemellt.

Bei där nächster Ënnersichung huet  mäi Fraendokter du mat mir doriwwer geschwat, dass et besser wär, erëm ee Keeserschnëtt  ze maachen, well mäin éischte Jong jo per Noutkeeserschnëtt op d’Welt komm wär.

De Keeserschnëtt ass du fir den 22.10.2019 festgeluecht ginn.

An der 36 SSW hunn ech du mäi Babybauch offorme  gelooss  vun der Madamm  Nathalie Leger, déi d‘Butzewunneng  vun eisem Max schonn  als wonnerschéint Konschtwierk verschafft hat.

Den 02.10.2019 an der 37ter SSW hat ech mëttes um 13:30 Auer RV am CTG bei der Hiewamm an der Praxis vun mengem Gynekolog. Mueres hat ech schonn esou ee komescht Gefill, ech hu gemengt ech géif den Tim net esou spieren wéi soss. Déi aner soten dunn, dat  ass oft an der 37ter SSW, do spiert een se mol manner,  maach  dir elo kee Kapp,  du hues jo an 2 Stonnen ee RV.

Wéi ech bei d’Hiewamm  eragaang sinn, sot ech hir dat direkt, a si sot dunn,  elo maache mir emol Capteuren fir den CTG op äre Bauch a kucken. Wéi keen Toun komm ass sot si,  dat kënnt heiansdo vir, wann de Capteur net gutt läit,  ech maachen een Ultraschall. Ech wosst du scho fir mech,  eisen Tim ass dout. Si huet dunn den Ultraschall gemaach a gesot: et ass een alen Apparat, Moment ech ginn den Dokter mol sichen. Allerspéitstens do war ech mir ganz sécher.

No 5 Minutten ass si mat mengem Dokter erëmkomm,  hien hat schonn Tréinen an den Aen an huet mir du gesot: et deet mir esou leed, mä är Anung, dass eppes net stëmmt, ass leider wouer, ären  Tim ass verstuerwen, et si keng Häerztéin méi do.

D’Hierwamm  huet  sech dunn nach eemol bei mir ëntschëllegt a mir gesot, dass si net d’Recht hätt mir dat esou se soen, mä  dass eben den Dokter dat misst maachen.

Ech kenne  mäin Dokter scho ganz laang an hien huet  e puer Tréine verdréckt a mir dunn op meng Froe geäntwert.

Wéi dat dann elo alles géif weidergoen.

Hien huet mir erkläert, dass ech den Tim, entweeder mat engem Mëttel fir d’Wéien auszeléisen, ganz normal op d’Welt kéint bréngen, hie mir awer net kéint soen, wéi laang dat dann dauere géif, oder dass si den Tim per Keeserschnëtt kéinten huelen.

Ech sot dunn ech wéilt de Keeserschnëtt. An dunn hunn ech mol am Schock realiséiert, dass ech mengem Mann jo nach näischt gesot hat, hie konnt bei dem CTG nämlech leider net dobäi sinn.

Ech hunn him dunn ugeruff an him déi traureg Noriicht matgedeelt.

Mam Dokter hunn ech dunn nach ausgemeet, dass ech owes um 18:00 Auer an d’Klinick Bohler soll kommen an hien a säi Confrère aus der Praxis den Tim dann den 03.10.2019 per Keeserschnëtt géifen huelen.

Ech sinn dunn aus der Praxis erausgaang an hu mengen Elteren ugeruff, hinnen et gesot a si gefrot, ob si mech kéinte siche kommen an heembréngen. Mäi Mann ass an där Zäit dunn och bei säi Chef gaang a konnt dunn och heemkommen.

Doheem hu mir allen zwee vill gekrasch an du schnell eng Wallis  gepaakt fir an d’Klinick.

Wéi mir an der Klinick Bohler ukomm sinn, hunn  ech an der Rezeptioun gefrot, ob ech kéint een Eenzelzëmmer kréien, well dat jo net sou einfach wär, et bei enger anerer Madamm mat Bëbee  oder nach schwanger auszehalen.

Si sote kloer, mir hunn dat schonn esou virgesinn.

Wéi ech du bei d’Zëmmer komm si war dat dat Zëmmer, wou ech och loung,  wéi ech eise Max kritt hunn.  Ech hunn dat iergendwéi  scho komesch fonnt,  well ech deemools  sou glécklech do war an elo sou traureg.

Richteg am Zëmmer ukomm, hu si mech du gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt,  ma ech sot hinnen nee,  ech wëll meng Gefiller, mäi Wéi net ënnerdrécken.

Kuerz duerno ass dunn d’Anästhesistin komm, fir mat mir ze schwätze wéinst der Spinalanästhesie, wa méiglech,  oder enger Vollnarkos. Si haten op eemol Probleemer, mir eng Spinalanästhesie ze maachen. D’Anästhesistin huet mäi Réck gekuckt a sot, dat misst awer goen, si wär zwar muer net dobäi, ma dat géif bestëmmt goen, ech soll mir dowéinst elo net och nach Gedanke maachen.

Duerno ass dunn d‘ Cheffin vum Stack komm an huet eis erkläert, dass mir den Tim kënne  gesinn, wa mir wëllen an och sou laang an oft wéi mir wëllen. Dass mir him kënnen e Steen eraussichen an eis och,  dass hien  deen een da matkritt a mir ee behalen. Dass mir him gären och ee Bréif kënne schreiwen a Fotoe matginn.

Fir mech a mäi Mann war kloer, dass mir den Tim wëlle  gesinn;  mir wousste just net, ob mir dat packen oder net.

Deen aneren Dag mueres si si mech dunn um 09:00 Auer siche komm, fir an den OP,  mäi Mann konnt mat.

Am OP ukomm ass den Anästhesist, den  Dr. Heib Thomas,  bei mech komm an huet mech nach e bëssi berouegt a mir gesot, dass hien  emol d‘Spinalanästhesie probéiert a wann dat net geet, dann d’Vollnarkos  fir mech net nach laang ze ploen,  ma hie géif awer mengen,  dass dat géif  mat der Spinal goen. Dunn huet  hie mech nach gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt. Ech sot him dunn nee,  ech wéilt meng Gefiller net ënnerdrécke mat iergendenge Pëllen,  an du sot hien: super, dat ass eng gutt Astellung.

Hien huet mech du gepickt fir d’Spinalanästhesie, an et huet direkt geklappt;  mir ass et dunn zwar e Moment iwwelzég  ginn, ma hien hat dat direkt am Grëff.

Du sinn och d‘Doktere komm,  mäin Dokter,  den Dr. Stieber a säi  Kolleeg,  den Dr. Vetter, si ware ganz fein an hunn  dunn den Tim erausgeholl, den Hiewammen e  ginn, dass déi e konnten undoen, an eis nach eemol gefrot, ob mir den Tim wéilte gesinn. Mir sote jo.

Ech sinn dunn aus dem bloc opératoire net an den Iwwerwaachungsraum bei aner Leit komm, ma an ee klengt Zëmmer, wou si mech konnten iwwerwaachen a kucken, ob mäi  Gefill an de Been erëmkënnt a meng Parameteren  ok wären. Mäi Mann konnt do och dobäi sinn.

Kuerz duerno hunn si  eis den Tim bruecht.

Hien huet  ausgesinn wéi wann hie géif schlofen. Mir hunn hie laang am Aarm gehalen, mäi Mann esou gutt wéi ech,  a mir hu Fotoe  vun him gemaach. Leider ass et deemools nach keng Organisatioun hei am Land ginn, déi Stärekanner fotograféiert huet.

D’Personal hat och Fotoe  vum Tim gemaach an och Hand- a Féissofdréck.

Eisen Tim war 42 cm grouss an 2420 Gramm schwéier.

No +/- 2 Stonne sinn ech dunn  erëm op mäin Zëmmer komm.

Wéi  mir um Zëmmer waren hu mir erëm gefrot,  ob mir den Tim kéinten eropkréien a si hunn eis den Tim direkt bruecht; mir hunn do och iwwerluecht, ob mir eisem Jong Max, deemools 3 Joer al, den Tim sollte weisen oder net,  hunn  awer dunn  decidéiert, dass mir dat net maachen, ma him erklären,  dass den Tim elo als säi Schutzengel am Himmel ass.

An der Klinick hu mir dunn och misse klären, ob mir den Tim wéilten  am Sammelgraf zu Märel begruewen oder een eegent Graf wéilten. Mir wollten een eegent Graf.

Mäi Mann huet  dunn och bei enger Frëndin ugeruff, déi mat hirem Papp een „Pompes Funèbres“-Betrib  huet, d‘“ Pompes Funèbres Bous“. D’Sandra war schockéiert an  ass du bei eis an d’Klinick komm a mir hu mat him gekuckt, wéi, wou, wat, well mir gesot kruten, dass een dofir 72 Stonnen Zäit hätt, dat ze reegelen a Pabeieren an d’Rei ze bréngen. Wéi hatt nach  do war huet et getockt;  et war eng Psychologin, déi  wollt mat mir schwätzen;  ech sot hir, dass d’Madamm  vun den „Pompes Funèbres“ do wär, du sot si, si géif méi spéit kommen.

Mir hunn eis fir ee klenge Sarg an  Eeform decidéiert, well dat fir eis esou ausgesinn huet wéi de Bauch,  wou den Tim dra war, seng Butzewunneng.

Duerno ass d’Sandra du mat mengem Mann op d’Gemeng gefuer an ech war elleng am Zëmmer.

Et huet  du getockt an du war et erëm d‘Psychologin.

Sie huet Moie gesot a meng Foto vum Max gesinn. Du sot si, a,  dir hutt schonn ee Kand, si hätt och ee Meedchen, dat wär an der Spillschoul. Ech sot just jo, well dat war dat Lescht, wat ech an deem Moment wollt héieren, ech hat eisen Tim grad verluer. An dunn nach hire Saz , a, dir hat d‘“ Pompes Funèbres“ schonn do, da sidd dir jo gutt organiséiert. Ech konnt just mam Kapp Jo wénken. Sorry, ma mir krute gesot, dass een nëmmen 72 Stonnen Zäit hätt, déi Saachen ze reegelen, da muss een dat leider maachen, et wär eis gär erspuert bliwwen, an dat hat sécher näischt mat gutt organiséiert ze dinn. Ech weess net, wat si soss nach alles gesot huet, well ech hat du schonn ofgeschallt a wosst, dass ech mat hir net wéilt weiderschwätzen, an hu just Jo an Amen gesot a war frou, wéi si du gaangen ass.

Wéi mäi Mann erëm do war, sot ech him dat, an hien huet mech ganz gutt verstan.

Mir wollten den Tim dunn nach emol gesinn an d’Personal huet eis den Tim och direkt bruecht. Ma well hien dunn ewell méi laang an engem Killbett oder Killschaf  loung, huet hien sech ganz komesch ugefillt, wéi ee Stéck Äis, a mir hunn dunn decidéiert, dass dat dann elo déi leschte Kéier wär,well dat fir eis ze schwéier ginn ass.

Den Dag,  wéi ech du konnt heemgoen, hunn ech dem Personal all Merci gesot, well bis op d’Psychologin waren se all superfein mat eis, an du si mir op Burden op de Kierfecht gefuer, do wou eisen Tim da sollt an eist Familljegraf kommen.

Mir hunn dee Moment nach net zu Burden gewunnt, sinn awer 1 Mount méi spéit dohi  geplënnert, dofir ware mir frou, dass mir dunn awer do um Kierfecht  ee Graf fir den Tim konnte kréien.

Duerno si mir dann heemgefuer.

Mäi Mann an ech hunn dunn och driwwer geschwat, wat dann elo am neien Haus mat der Kummer, déi fir den Tim war,  sollt geschéien; si war nach net tapezéiert dee Moment. Mir soten dunn,  da  gëtt et eng Spillkummer fir eise Max, den Tim hätt dat esou gewollt.

Méi spéit hu mir dem Paschtouer Marco Wehles, dee mir kennen an deen eis och bestued huet an eise Max gedeeft huet,  ugeruff an him dat vum Tim gesot a gefrot,  wéi een dat elo kënnt maachen. Mir wollte  kee grousst Begriefnes, well ech zu deem Zäitpunkt och nach net bereet war, fir vill Leit ze gesinn.

Hien  huet  eis virgeschloen, mat der Famill um Kierfecht  eng Zeremonie ze maache fir den Tim. Dat hu mir dunn och den 10.10.2019 gemaach.

Eise Jong Max war och dobäi a fir hien ass dat elo dem Tim säin Haischen, an den Tim ass och am Himmel als säi Stär a Schutzengel. Hie  geet och ëmmer mat dohin an kuckt no de Blummen a schwätzt mat him.

Kanner gi mat esou Situatioune ganz anescht ëm.

Ech si bis haut och nach ëmmer frou, dass ech dem Nathalie Leger vun „Babybauchart“ och gesot hunn, et soll eis Butzewunneng vum Tim awer als Luucht maachen, well esou hu mir d’Luucht bei hien  an den Himmel. Dem Nathalie  seng Aarbecht ass super ginn.

Ech hat, wéi  den Dag ëmmer méi no komm ass, grouss Angscht fir erëm schaffen ze goen.  Packen ech dat? Wéi ginn d‘Bewunner a meng Ekipp mat mir ëm? Ech schaffen an engem Altersheem.

Ma et ass nawell zimmlech gutt  gaang, bis op e puer kleng Ausnamen.

Eng Madamm  huet  mir ëmmer erëm domm Remarquë  gemaach.

Ech hu mir doropshin nach emol Hellëf bei Omega 90 gefrot an do ee ganzt laangt Gespréich iwwer Skype gehat  (well dat du schonn an der Coronapandemie war), wat mir gutt gehollef huet.

Tim, du bass fir ëmmer an eisen Häerzer.

Kussi

Mamma, Pappa a Max

 

Et war alles ok, ech  hu mech gutt gefillt , zefridden a roueg, ech hat keng Bluddungen,  näischt, awer guer näischt vu Probleemer.

Den Dag ass komm fir an den Ultraschall, ech sinn zwar scho mat engem komesche Gefill wakreg ginn, hunn dat awer verdrängt. Ech hunn dat Klengt fäerdeg gemaach, hatt sollt nämlech deen Dag seng Schwësterchen oder säi Bridderchen kenne léieren.

Beim Dokter  hunn ech gefrot, ob dat Klengt kéint matgoen an den Ultraschall; natierlech, sot hien, als grouss Schwëster däerf een dat.

Ech hu mech also geluecht an  de Bauch fräi gemaach. Elo gëtt et kal, sot den Dokter an hien huet mengem Meedchen en A zougedréckt.

An dunn ass  op eemol d‘Welt stoe bliwwen.

Den Dokter  huet mech ganz skeptesch gekuckt an huet de Kapp gerëselt. Ech sot:  „ Wat ass lass“? Hien huet namol gekuckt an namol de Kapp gerëselt a gesot „ Ech héieren näischt méi“.
Hien huet seng Sekretärin geruff a si huet  déi „grouss  Schwëster“ mat erausgeholl. Den Dokter huet mech an den Aarm geholl (mir kennen äis zënter méi wéi 20 Joer) an hien huet  mir gesot, dass mäi Bëbee opgehal huet mat Wuessen an dass keen Häerzschlag méi do wär.

Ech konnt et net gleewen, net verstoen,  wat geschitt war. Den Dokter huet mir dunn erkläert, wat elo als nächst misst gemaach ginn, asw….

Ech hu mäi grousst Meedche geholl, wat natierlech net verstan huet, wat lass wär a sinn heem gefuer.
Ech hu meng Mamm ugeruff, si huet mat mir gekrasch; mäi Mann, wéi sou oft ouni vill Emotiounen,  huet gemengt, dat wär da wuel Schicksal.

Am Mäerz hunn ech dunn ee Curetage gemaach kritt;  dofir soen ech: war et schonn ee Stäerchen oder net?  Fir mech war an ass et e Kand.Et konnt net festgestallt ginn, wat geschitt war, a bis haut froen ech mech, wéi hatt oder hien da sech entwéckelt hätt, wann hatt oder hien um Liewe bliwwe wär.

Bis haut huet mäi Mann nach kee Wuert doriwwer verluer, an och soss, ausser menger Mamm, huet nach ni een driwwer geschwat.
Wann ee mech freet,  wéi vill Kanner ech hunn, soen ech 4; 3 hei bei mir an eent  ass e Stär. An alles wat bliwwen ass, si Gedanken an een Ultraschall.

Den 29.12.2017 ass du meng kleng Maus op Welt komm, an ech soe Merci fir hatt.

Wéi ech um Stack an der Klinick ukomm sinn, virun der Kummer, hunn ech déi éischt Familljemembere gesinn. Nach ni op engem Optrag virdru ware souvill Leit vun enger Famill präsent. Et war ganz kloer, dass deen een oder anere ganz verschidde mat der Situatioun ëmgaang ass. Mir traueren all anescht, a mir gi mat Tragedien all anescht ëm. Déi eng konnten d’Kand net kucken, an dunn hunn ech gefrot: “Sidd Der sécher, dass Dir keng Foto wëllt maache mat him?“ “Jo.” Ech hunn dës Äntwert acceptéiert. Mee déi aner wollten onbedéngt de Puppelchen an den Äerm halen.

Ech sinn an d’Kummer erakomm an d’Stëmmung war, wéi ze erwaarden, bedréckend, fir et mëll auszedrécken.

Wichteg ass fir mech, ëmmer direkt mech virzestellen, ze froen, wéi dat klengt Stärekand heescht, den Elteren ze assuréieren, dass ech hinne wäert déi beschte Fotoe maachen, déi méiglech sinn, an si och no spezielle Wënsch ze froen.

Dat alleréischt, wat d’Eltere kréien ass e Stoffdéierchen, dës Kéier ass dat en Hieschen. Bei deene ganz Klengen ass et en Häerz. Dësen Hues oder dëst Häerz hunn en Zwilling. D‘Eltere kënnen sech dat eraussichen, wat si am schéinste fannen, an dem Bëbee et op säi leschte Wee matginn. Den Zwilling kréien d’Elteren da mat de Fotoe méi spéit iwwerreecht.

Heiandso entspaant d’Decisioun, wéi ee Stoffdéierchen et da lo soll sinn, déi ganz Situatioun schonn e bëssen. Hin an hier gëtt diskutéiert, bis dass dat Richtegt seng Plaz beim Stärekand fonnt huet.

Ech hunn an dësem Fall fir d‘éischt ugefaangen, Fotoe vun der Famill mat dem Bëbee ze maachen, du mat deenen eenzelne Familljememberen, der Mamm, dem Papp, der Tatta, der Bomi, deenen zwee Bopien. Jiddereen, deen d’Kand wollt halen, huet och seng Foto kritt. Déi eng kucke glécklech, déi aner manner. Mee d’Kand ass Deel vun der Famill, an dat duerf net vergiess ginn.

“Mir ware frou lo mol e Jong an der Famill ze hunn.“ “Hutt der schonn Enkelkanner?” hunn ech gefrot. “Jo, zwee Meedercher. Mee lo hu mer jo och e Jong.” “Jo”, sot ech “dir hutt och lo e Jong.”

Ech probéiere Momenter, déi tëschent deenen “gestallten” Fotoe geschéien, anzefänken.Oft huelen d’Emotiounen iwwerhand, a sou entstinn da Fotoe vun de Familljememberen, wou se kräischen, sech an d’Äerm fale vun Trauer. Och, wann d’Elteren idyllesch Fotoe wëlle vun hinne mat hirem Kand, ass et mer wichteg, déi Emotiounen anzefänken, déi extrem wéi dinn. Et ass Deel vum Moment, et ass Deel vun der Stëmmung, an dat muss festgehale ginn. Bei dësem speziellen Optrag war dat och ganz haart, wéi de Papp op eemol an Tréinen ausgebrach ass, wéi ech Fotoe vun him mat sengem klenge Bëbee gemaach hunn.

A sou engem Moment halen ech net op mat knippsen, mee ech maache weider. An sou engem Moment ass et och wichteg, d’Kamera weider virun d‘Gesiicht ze halen, sou, dass d’Famill net matkritt, dass ee selwer déi eng oder aner Tréin vergéisst. Dat lescht, wat d’Famill brauch, ass e sentimentale Fotograf, dee seng Emotiounen net ënner Kontroll gehale kritt.

All Member vun der Famill, deen am Raum war, huet de Bëbee op den Aarm geholl, heiansdo eleng, heiansdo zu zwee. Si hu mat him geschwat. Hien ass do, hien ass an deem Moment lieweg fir d’Famill. Hien ass wichteg. Hie wäert fir ëmmer wichteg bleiwen.

Et si kleng Saachen, déi heiansdo d’Situatioun e bëssen ophellen.

De Bëbee hat e Plüschdéierche geschenkt krut, un deem ee vun der Famill gezunn huet, an d’Musik huet fir dee Klenge gespillt. Et war seng Musek, hien huet se héieren.

Hien hat och ganz vill Petzien; ech hu gefrot op ech se all soll bei hie leeën, fir dass hie komplett vun hinnen ëmginn ass. “Jo,wannechgelift”, huet d’Mamm mat engem Laachen am Gesiicht gesot.

De Klenge gouff also a säi Bettche geluecht, an ech hunn hie mat all senge Petzien zesummen, an duerno mat engem nom aneren, fotograféiert. Et soll jo vun allem eng Erënnerung bleiwen. Dëst sinn déi Momenter, déi ech mam Kand eleng verbréngen. Déi sinn net einfach. An dësem Fall war d’Kand grouss genuch, dass ech seng Hänn a Féiss selwer konnt sou leeën, wéi ech wollt. Him d’Petzien an den Aarm ginn an se austauschen. Et ass e spezielle Privileeg, op sou engem Optrag däerfen ze sinn. Vun der Famill an hirer gréisster Trauer akzeptéiert ze ginn. An dann och nach dat klengt Stärekand unzepaken, him méi no ze kommen. Et unzekucken, déi bescht Luucht fir et ze fannen. Alles dat gesinn ech als grouss Éier un.

D’Famill huet vun de Krukerte geschwat, déi geflu sinn deen Dag. Ech sot, ech hätt se och héieren. Fir ëmmer wäert ech un dee klenge Bëbee denken, wann ech d’Geräisch vun de Krukerte wäert héiren.

Am léifste wollt ech net ophale mat Fotoe maachen. Et ass ëmmer e Moment vun elo oder ni. An ze soen: “Ok, ech mengen ech si lo fäerdeg”, fillt sech ëmmer schlecht a falsch un. An trotzdeem muss dee Moment eng Kéier stattfannen. A wann dee Saz bis gesot ass, froen ech nach no leschte Wënsch. De Bopi huet gesot: “Kann en zréckkommen?” E Wonsch, deen engem nëmmen d’Häerz ka briechen, an deen ech leider net erfëlle kann. Wann ech bedenken, wat ech an deem Moment fillen, wëll ech mer guer net virstellen, wéi d’Elteren an d’Famill sech fillen. Emotiounen, déi einfach ze vill schlëmm sinn, fir se ze beschreiwen.

Ech hunn also lues meng Saache gepaakt. E Kontrakt muss nach ënnerschriwwe ginn, an da kënnt schonn de Moment, Äddi ze soen; e Moment, deen immens schwéier ass. Äddi deem klenge Stärekand, an Äddi der ganzer Famill, fir déi ech méi wéilt maachen, wéi just Fotoen, mee leider ass dat net méiglech.

Ech hunn hinne verséchert, dass ech hinne vill Fotoe wäert ginn, an dass se mech zu all Moment kënnen erreechen. Dat ass alles, wat ech hinnen an deem Moment ka ginn.

Dunn hunn ech och d’Kummer rëm verlooss. Um Wee aus der Klinick hunn ech festgestallt, grad wéi och bei all anerem Optrag, dass ech naass geschweesst war, meng Hoer, wéi wann ech grad aus der Dusch komm wier. Et ass eng immens Ustrengung.

Wann ech bis am Auto sëtzen, da sichen ech mer e Lidd eraus fir de Bëbee. All klengt Stärekand huet säin eegent Lidd. Dës Kéier war et “Heartbeats” vum José González. E Lidd, wat mech fir ëmmer un dee Klenge wäert erënneren. E Klengen an deem seng Famill, déi ech ni wäert vergiessen, wéi all meng Stärekanner.