TEMOIGNAGEN
TEMOIGNAGE VUM JENNY An YVES
U mäi wonnerschéint Léini,
meng séiss Maus, deng Geschicht ass leider just ganz kuerz an onendlech traureg, mä du solls wëssen, et ass dem Pappa a mir ganz wichteg, dass se nimools vergiess gëtt.
Deng Geschicht geet un de 14.11.2020. Däi Pappa an ech hunn decidéiert, dass dat e gudden Dag wier fir unzefänken ze probéieren, fir e Puppelchen ze kréien. Leider hues du der gutt Zäit gelooss an ech war all Mount e bësse méi traureg ginn, wéi et erëm net geklappt hat. Mä maach dir guer kee Kapp, ech ginn dir keng Schold, fir alles, wat eppes soll ginn, brauch een Zäit 
Wärend deenen 10 Méint, déi mir op dech gewaart hunn, hunn ech erëm Kontakt mam Nora opgebaut, wat déi bescht Decisioun iwwerhaapt war. Säin Emma ass just bësse méi ewéi 4 Méint méi al ewéi s du an hatt huet mir enorm gehollef iwwert déi Zäit ewech ze kommen, wéi mir nach op dech hu misse waarden a mir haten immens flott gemeinsam Schwangerschaftsméint. D’Nora war och déi éischt Persoun, déi vun dir wosst. Dat war de 7. Oktober um 18.14 Auer, wéi ech den éischte positive Schwangerschaftstest am Grapp hat no ganz villen, déi leider negativ waren. Mä dat huet keng Roll méi gespillt, op eng Kéier waars du do an ech war iwwerglécklech. Den 11. Oktober huet dann och den digitalen Test gewisen, dass du wierklech do waars an dat schonn 2-3 Wochen ♥.
Du hues mech domadder esou glécklech gemaach, mä mat dem positiven Test koumen och vill Woche vun der Angscht, dass ech dech géif verléieren, wat awer net geschitt ass! Däi Pappa war och ganz frou, mä wéi Männer ebe sinn, déi brauchen eppes fir unzepaken, fir et ze realiséieren!
Well mir matten an enger Pandemie sinn, hunn ech och direkt missen aus der Schoul eraus, sou dass ech meng Schwangerschaft mat dir komplett konnt genéissen a mech just op dech konnt konzentréieren. Du hues et mir wärend der ganzer Schwangerschaft ganz einfach gemaach. Ganz e bëssen Iwwelzechkeet a mol méi kleng Saachen, mä ni eppes Graves. Wat och keen Ënnerscheed gemaach hätt, ech hätt alles fir dech gemaach an hätt alles ausgehalen.
Déi ganz Schwangerschaft iwwer waars du immens kameraschei! Du hues dech och nëmmen all ze gär bei de groussen Echoe verstoppt, sou dass mir där 4 maache waren. Wat och hei erëm guer net gestéiert huet, ech war ëmmer frou fir dech kënnen ze gesinn an dech ze bewonneren. Dat waren ëmmer meng Liiblingsdeeg, wann ech an den Ultraschall war, an enger Echo oder zum Schluss bei de CTGen. Du has ëmmer perfekt Resultater an ech hu jidderengem ganz begeeschtert vun dir erzielt, wéi perfekt dass du dech entwéckels.
Du koum leider de 15. Juni 2022, deen Dag, deen alles verännert huet. Ech war e bëssi krank dee Moien, sou dass däi Pappa beschloss huet, am Télétravail ze bleiwen. Wéi ech awer géint 10 opgestane sinn, war näischt méi ze spieren an ech war voll a Form. Op eng Kéier, kuerz no 14 Auer mierken ech, wéi eppes aus mir ausleeft.
Ech sot dengem Pappa voller Erstaunen, dass meng Fruuchtblos geplatzt wier! Wéi ech op d‘Toilette wollt lafen hunn ech festgestallt, dass vill Blutt am Waasser wier. Haut wësse mir, ech hat eng staark Bluddung, meng Maischen, et war leider net d’Fruuchtblos. Mir ware ganz opgereegt, däi Pappa war alles siche fir an den Auto. Eis Valissen, den Autosëtz, d’Stëllkëssen, asw,.. an där Zäit hunn ech dem Nora ugeruff, well ech mir Suerge gemaach hu wéinst dem Blutt, ob dat normal wier. Wéi hatt du sot, dass e bëssi Blutt normal wier, hunn ech séier den 112 ugeruff, deen eis geroden huet, direkt mam Auto an d‘Clinique ze fueren. An der Clinique hunn ech och Bescheed gesot. Mir sinn dunn direkt gefuer an am Auto hunn ech gegoogelt, wat et mam Fruuchtwaasser op sech huet a vun dem Moment u wosst ech, dass eppes net ok war. Mir ass schlagaarteg opgefall, dass ech dech nach de ganze Moien net gespuert hat an ech hat schrecklech Angscht.
An der Clinique ukomm war ech komplett duerch de Wand. Däi Pappa an ech hu kuerz misste waarden a sinn du geruff ginn. Déi 1. Infirmière huet probéiert, däin Häerzschlag ze fannen. Si war eng 2. Infirmière sichen, déi och näischt fonnt huet. Du koum d`Doktesch fir en Ultraschall a wat si du gesot huet, wäert ech ni méi a mengem Liewen vergiessen. Si huet ganz léif meng Hand geholl a gesot: „Votre Bébé avait un accident.“ Vun deem Moment un ass fir däi Pappa a fir mech eng Welt zesummegefall. Mir sinn an Tréinen ausgebrach a konnten et einfach net gleewen. 2 Deeg virdru war am CTG nach alles ok. Du waars nach do, a mir dran, wou s du sécher a geschützt sollts sinn. Ech weess net méi wéi laang mir nach ënnen an dem Sall do waren. Den Dr Makké koum du bei eis an huet eis erkläert, dass mir mussen do bleiwen an dass du op d’Welt komme misst. Mir ass d’Häerz bal stoe bliwwen. Net nëmmen, dass ech dech verluer hat, ech hunn dech och nach missen normal op d’Welt bréngen. An deem Moment war dat dat allerschlëmmst, wat ech mir virstelle konnt. Dass dat komplette Blödsinn war hues Du mir den Dag dono gewisen. ♥
Mir sinn an d’Salle d`Accouchement gefouert ginn, wou ech 3 Pëllen hu missen schlécken, fir dass d‘Wéien ausgeléist ginn. Nodeems ech d’Pëlle geholl hat, si mir op eist Zëmmer komm. Däi Pappa konnt déi ganzen Zäit bei mir bleiwen. Um 20 Auer hunn d’Wéien ugefaangen. Ganz liichter, déi bal net wéi gedoen hunn. Ech hunn se iwwert meng App getrackt. Ech wollt alles richteg maachen, sou wéi ech et gemaach hätt, wann s du nach gelieft häss. Géint 1-2 Auer war ech schrecklech midd ginn an hunn tëschent de Wéien ëmmer erëm 2-3 Minutte geschlof. Um 5.45 Auer si se du méi staark ginn a well ech schlofe wollt, hunn ech eng PDA gefrot, wat och kee Problem war. Mir sinn erof gefouert ginn, ech krut meng PDA a sinn erëm op d’Zëmmer komm, nodeems ech eng Pëll mat Oxytocin gemaach krut, fir de Col lass ze maachen. Leider war mir nach ëmmer kee Schlof vergonnt. Mä dat loossen ech elo däi Pappa weider schreiwen
Elo hu mer no 8 Auer, deng Mamma war grad amgaangen anzeschlofen, wéi d’Dier opgeflunn ass an eng ganz léif Infirmière mat 2 net gebrauchte Sätz Kaffi koum. Si huet se op den Dësch gestallt an deng Mamma ass erëm ageschlof. Leider net fir laang, well kaum 20 Minutten drop stoung den Dr Massard an der Dier a wollt wëssen, wéi et ausgesäit. Wéi deng Mamma gemierkt hat, dass en Dr am Raum war, huet se natierlech fonnt et wier eng super Iddi, fir d`Fruuchtblos platzen ze loossen. D’Hiewan gouf geruff an et goung nees erof. Souvill zum Thema Schlofen. Ënnen an der Salle d’Accouchement gouf deng Mamma ënnersicht a war schonn 2 cm dilatéiert. Si hat gemengt domadder géif een op en Zëmmer eropkommen, fir endlech e bësschen ze schlofen, wat leider net de Fall war.
Du koum de Moment wou deng Mamma ëmmer méi wéi hat trotz PDA an trotz villem Nosprëtzen, also gouf den Dr Albrecht geruff an hien huet eng néi PDA gesat, déi och kuerz eppes bruecht huet.
Elo hu mir kuerz virun 10 Auer, deng Mamma huet ëmmer méi Wéien an d’Hiewan sprëtzt ëmmer no mä et bréngt net vill, se ginn ëmmer méi staark an ëmmer méi heefeg. Um kuerz virun 11 geet däi Pappa kuerz telefonéieren a wann hien erëm kënnt war deng Mamma bei 7-8 cm an d’Presswéien haten agesat. Du waars op eng Kéier ganz presséiert. D’Gebuert ass elo richteg am Gaang. Deng Mamma war zwar vill midd, mä well si déi beschten an stäerkste Fra ass, déi däi Pappa kennt, huet hie keen Zweiwel dorunner, dass deng Mamma dat mécht. Just ganz heiansdo muss däi Pappa deng Mamma ufeieren. Kuerz virun 12 wollt den Dr Massard dann och emol kucken, wéi wäit dass du bass. Obwuel d´Bett op deem s du op d’Welt komm bass, e puer technesch Problemer hat, koums du um 12.05 Auer op d`Welt. Du waars 52 cm laang an 3480 Gramm schwéier.
Kaum war d’Nuebelschnouer duerchgeschnidden hues de bei denger Mamma op der Broscht Plaz geholl. Dat war de schéinste Moment an hirem Liewen, huet si gesot. Deng Mamma war iwwerglécklech an huet gestraalt.
Endlech hat si hiert klengt Meedchen am Aarm. Du waars a bass einfach dat perfektste Liewewiesen, wat mir jee gesinn hunn. Du has et och hei denger Mamma nees ganz einfach gemaach. Si hat eng wonnerbar an einfach Gebuert mat dir, och wann d’PDA net gewierkt huet wéi se hätt sollen. Deng Mamma hat weder grouss Komplikatiounen nach Gebuertsverletzungen.
Leider huet si fir e kuerzen Moment mussen an den OP, well d’Plazenta net komm ass. An där Zäit hues du bei mir um Aarm geleeën a mir hunn zesummen dovu geschwat, dass deng Mamma hoffentlech gläich zeréck kënnt. Ech hunn dir gesot, dass du dat schéinste Meedche bass, wat ech mir nëmme virstelle kann an dass dat do dee schéinste Moment vu mengem Liewen ass. Deng Mamma war séier erëm do a kuerz drop koum och schonn d’Madamm Pinnel vun der Stäerekanner ASBL. Zesumme mat denger Mamma hu mir dech gewäsch a gekleet, wärend d’Madamm Pinnel Fotoe gemaach huet. Mir haten dech allen 2 am Aarm an hunn dech gehäerzt a waren esou iwwerwältegt vun dir, mir konnten eis Aen net vun dir loossen. No enger Zäit hu mir der Madamm Pinnel dunn Äddi gesot an haten am Ganze 4 onwarscheinlech schéi Stonne mat dir, ier mir dech hu misse fir ëmmer aus eisen Hänn ginn.
Du gëss hei zu Beetebuerg verstreet, meng kleng Maus. Deng Urgrousselteren Aloyse a Margot passen da ganz gutt op dech op a mir hunn dech ganz no bei eis.
Du gesäis, kleng Maus, an dengem vill ze kuerze Liewen goufs du iwwert alles gär gehat an du waars absolut gewollt. Wa Léift dech gerett hätt, da wäers du nach 10 mol hei.
An aller Léift, deng Eltere Mamma Jenny a Pappa Yves
Temoignage vuM MICHèle
Ech sinn d’Michèle. Ech hat, zum Zäitpunkt wou ech schwanger gi sinn, 35 Joer . Eigentlech war et eng Iwwerraschung, well mir net domat gerechent haten. Ech sinn all Mount a meng Kontroll bei mäi Gynekolog gaangen esou wéi och an d‘Bluttanalysen. Ech war eigentlech eréischt méi roueg, wéi ech meng 12 Wochen hannert mir hat an och d’Resultat krut, dass Trisomie ausgeschloss ginn ass. An all Kontroll, an déi ech gaange sinn, war alles an der Rei , ech hu mech ëmmer méi gefreet, war net krank , hat keen héije Bluttdrock, wierklech näischt. Wat et méi zum Schluss gaangen ass, hunn ech oft gesot, et wier méi einfach, eise Klenge kéim, säi Bettche wier prett an do hätt hie méi Plaz wéi a mengem Bauch! Déi lescht offiziell Kontroll war da freides, den 22sten. Den Termin wier den 27sten gewiecht. Ech ka mech nach genau un déi lescht Kontroll erënneren; den Dokter huet nach eng Kéier alles kontrolléiert, d‘Bluttzirkulatioun duerch de Kierper, wou näischt Opfälleges ze gesi war, an hie sot nach, mir sollen eise leschte gemeinsame Weekend genéissen, well e schéine sonnege Weekend gemellt war.
Freides owes, wéi ech am Bett louch, hunn ech ugefaange Wéien ze kréien, hunn eise klenge Mann och déi ganz Nuecht iwwer gespuert. Samsdes moies sinn ech da méi laang am Bett leie bliwwen, well ech ëmmer erëm Wéien hat, wou eise Klengen och iergendwann den Hick hat, mee et huet sech anescht ugefillt an unhéiere wéi déi Kéiere virdrun; mir hunn awer näischt drop ginn. Well ech och Wéien hat, hu mir gemengt, dat wier normal. Samsdes am Nomettëg ware mir e bëssi trëppelen . Owes, wéi mir doheem Kaart gespillt hunn, géint 19:30 Auer, huet mäi Partner gemengt , mir sollten awer emol an d’Klinick fueren, fir ofsécheren ze loossen, well vun de Wéien hier wousste mir, dass et nach vill ze vill fréi wier. An der Klinick ukomm an nodeems mer 5 mol lénks a riets gescheckt gi waren, si mir da bei der salle d’accouchement gelannt. Wéi d'Hiewamm du gefrot huet a wéi engen Ofstänn d’Wéie kéimen a mir gesot hunn all 20 Minutten, war déi éischt Reaktioun vun der Hiewamm, dass mir vill ze fréi do wieren , eigentlech bräicht een eréischt ze kommen, wann d’Wéie mat 3 bis 5 Minutten Ofstand kéimen. D’Hiewamm war e bëssi genervt a sot awer, se géif da kontrolléieren, ob alles an der Rei wier. Si ass erausgaangen, dono huet et e bësse gedauert bis si erëmkoum, fir mer e CTG ze maachen. Dee Moment war ech och genervt, well ech einfach jo just wollt wëssen, ob alles ok wier mat eisem klenge Mann. Wéi se erëm koum huet se dann ugefaangen, fir d éischt no de Wéien ze kucken, dat huet fonktionnéiert. Dunn huet si dee fir d Häerztéin opgesat an et koum näischt. Se huet nach gefrot, wéi eng Säit et normalerweis wier , ech hu mech misse säitlech leeën, fir ze probéieren, an et war awer näischt ze héieren. Ech hu gesinn a gemierkt, dass aus deem witzegen „wou en sech verstoppt hätt“ Eescht ginn ass an der Hiewamm de Schweess laanscht d‘Stier erofgelaf ass an se gemengt huet: ech gi léiwer den Dokter ruffe fir eng Echografie. Wéi se erausgaangen ass, ass bei mir eng Panik ënnerlech opkomm, an ech hunn zu mengem Partner gesot: dat do kann net sinn, an ech wollt schonn ufänke ze kräischen. Mäi Partner huet mech awer dee Moment berouegt a gemengt, mir sollen den Dokter ofwaarden.
Wéi den Dokter mat der Hiewamm erakoum, konnt een him schonn am Gesiicht ofgesinn, dass eppes net géif stëmmen.
En huet sech eis virgestallt, well mäin Dokter keen Dingscht hat, wou ech bëssi traureg driwwer war, an awer hat ech och an dësen Dokter Vertrauen .
En huet ugefaangen eng Echografie ze maachen, eng Kéier kuerz opgesat an direkt erëm erofgeholl , ech hu just mäi Partner ugekuckt, deen op der Buedbidde souz an iwwert mir op d’Auer gekuckt huet , wéi mir dunn um 20:29 Auer vum Dokter déi schlecht Nuvell kruten, dass leider d’Häerz obgehalen hätt mat schloen. A kruten eigentlech direkt dono gesot, mir kéinten eis iwerleeën, ob ech e Kaiserschnëtt oder eng normal Gebuert wéilt. Mir waren allenzwee ewéi verstengert, mir konnten emol net kräischen, et war eng Blockad do; meng éischt Reaktioun war Keeserschnëtt, am léifsten esou schnell ewéi méiglech, mee se hunn eis awer dunn opgekläert, wat d’Vir- an d‘Nodeeler vum Keeserschnëtt a vun der nomaler Gebuert sinn an deem Fall . Also hu mir eis awer fir eng normal Geburt decidéiert.
Mir hunn d‘Nuecht an der Klinick verbruecht. Wéi mir um Zëmmer ukomm si krute mir Berouegungsmedikamenter, fir dass mir kéinte schlofen, och Téi, an ech krut Wärmepackunge fir d‘ Wéien. Den Dokter koum nach eng Kéier laanscht an huet eis nach eng Kéier erkläert, wéi et géif virugoen.
Dat war eng vun deene schlëmmsten Nuechten, ze wëssen, dass een dee klenge Mann ni méi wäert spieren am Bauch, d’Wéien, an d’Gedanken, wéi brénge mir dat eiser Famill bäi; et ass ee gedanklech bal verréckt ginn. Sonndes moies hu mir eiser Famill Bescheed gesot, respektiv ech hu mengen Tattaen, Gesëschter, dem Patron a menger Frëndin (Nopesch) iwwer WhatsApp geschriwwen, ech konnt net telefonéieren, dat huet mir einfach ze vill wéi gedoen an der Séil. Meng Gesëschter hu mengen Elteren et schounend bäibruecht, mäi Partner huet sengen Eltere Bescheed gesot. Géint 10 Auer koum den Dokter nach eng Kéier froen, ob mir eis ëntscheed hätten a mir waren eis eens, eise Jong soll um normale Wee ob d’Welt kommen. Du hunn ech eng Packung mat 3 Pëllen dra kritt, déi ech beienee sollt huelen, fir dem Kierper ze soen, dass eppes net géif stëmmen.
Ech hat bis dohinner nach ëmmer keng Ëffnung.
Wéi den Dokter eraus war, hunn ech dee richtege Moment ofgewaart, fir se dann um 11:00 Auer ze huelen. Eigentlech sollt dat Ganzt bis méindes daueren, wa mäin Dokter Dingscht hätt! Géint 12 Auer krut ech d’Iessen erabruecht, dee Moment hat ech d‘ Ëffnung a Bluddungen duerch d’Wéien, déi ëmmer méi staark gi sinn, ech konnt emol näischt iessen, wousst net, wéi eng Positioun gutt wier, sëtzen, stoen, leien, näischt ass gaangen. War esou frou wéi mäi Partner um 14 Auer erëm do war, hu gekrasch, well déi ganz Situatioun mech iwwerfuerdert huet. Schlussendlech hu mir geschellt, d’Infirmière koum fir Blutt ze huelen, fir dass ech eng Peridurale konnt gemaach kréien, mir hu fir 3 Kanüllen eng gutt 10 Minutte gebraucht duerch d’Wéien, déi ech an der Tëschenzäit schonn all 5 bis 10 Minutte kritt hunn. Se huet eis matgedeelt, dass et eng 30 Minutte géif daueren, bis d‘Resultat do wier a bis dohinner krut ech eenegermoossen d’Wéie gutt ewech geotemt.
Géint 15:30 Auer hu mir geschellt, well ech um Punkt war, fir duerchzedréien; ech wär am léifsten zu der Fënster erausgesprongen. Wéi mir an der Salle d‘Accouchement waren, huet et nach 5 Minutte gedauert bis den Anästhesist koum, fir d‘Peridurale ze maachen. Dee Moment huet mäi Partner missen eraus, wat och gutt war, well meng Mamm an d‘Spidol komm ass, an ech awer net staark a bereet war, fir si virum Accouchement ze gesinn. D’Hiewamm huet mer 5 oder 6 mol nogesprëtzt, fir dass ech de Wéi net sollt spieren, iergendwann war ech awer och bëssi ageschlof, well ech einfach ze midd war. An deem Moment koum den Dokter era kucken, fir Bescheed ze soen, dass, wann ech prett wär, mir kéinten ufänken.
Wéi den Dokter fort war, huet mäi Partner mech lues waakreg gemaach a gesot, dass mer just bräichten ze schellen, fir kënnen unzefänken, wat ech och direkt gemaach hunn, mee wou ech Angscht virdrun hat!
Ech hat kee Wéi méi, mee ech hunn d‘Kontraktioune gutt gespuert, sou dass ech mat der Hiewamm gutt konnt virschaffe bis den Dokter derbäikoum. Muss soen, et war jiddereen esou roueg an duuss, esou dass dat ganz gutt geklappt huet bis eise klenge Mann endlech um 19:32 Auer op der Welt war.
Mir si gefrot ginn, ob mir e wéilten op den Aarm huelen, wat ech awer net direkt konnt maachen. D’Hiewamm huet eisem Jong dat Gezai ugedoen, wat mir him kaf hate fir mat an d‘Spidol, se huet och Fotoe gemaach, Hand- a Foussofdréck, e Bracelet mam Numm.
Dono koumen se froen, ob mir e wéilte gesinn an ech war esou frou wéi ech eise Jong endlech no 9 Méint awer am Aarm konnt halen, mat stolzen 53 cm an 3.010 g, déi en hat.
Den Dokter huet déi éischt Foto vun eis mat eisem Jong gemaach, dono si mir gutt 2 Stonnen nach an der Salle d’Accouchement gewiecht, wou mir vill Fotoe gemaach hunn a gekrasch hu mat eisem Jong. Wéi se mech siche koume fir op d’Zëmmer, hate mir 4 Infirmièrë bei eis an der Salle d’Accouchement, fir eise klenge Jong ze gesinn, déi och all Tréinen an den Aen haten. Dono si mir gefrot ginn, ob mir e mat op eist Zëmmer wéilten huelen, mee mir hunn allen zwee nee gesot. Mir kruten awer gesot, wa Besoin do wier, fir en ze gesinn, bräichte mir just ze schellen, och wann dat nuets wier. Déi Nuecht krute mir och erëm eppes fir ze schlofen, mir hunn um Zëmmer zesumme gekrasch. Méindes moies koum direkt um 6 Auer mäi Gynekolog no eis kucken a mat eis schwätzen. En huet mech och dee Moment ënnersicht, nodeems datt hie mir proposéiert hat, dass hien owes nach eng Kéier no mir kucke kéim, wat ech och ugeholl hunn. No dem Moieskaffi ass et richteg lass gaange mat enger Infirmière, déi eis all Ziedele laanscht bruecht huet, fir eng Obduktioun ze ënnerschreiwen, dass mir averstane sinn, d’Fotoe mam Bracelet mam Numm, d’Ziedele vun de Pompes Funèbres a vun der Stärekanner ASBL, wou d‘Madamm och dee Moment ugeruff hat an ech och dee Moment gefrot gi sinn, ob mir Fotoe mat der Famill och wéilte maachen. Ouni vill ze iwwerleeën hunn ech mäin Accord ginn, dass d’Fotografin kéint laanscht kommen ab 16:00 Auer. No der Infirmière koum eng Aide Sociale eis alles erklären, op wat mir Recht hunn, dono koum eng Psychologin mat eis schwätzen. Eigentlech war ech frou, wéi se all erëm fort waren, ech wollt einfach meng Rou hunn a fir mech sinn; mäi Partner ass och emol heemgefuer nach Petzie sichen, déi mir eisem Jong mat op seng Rees ginn hunn. Ech hat mengen Elteren, menge Gesëschter an och menge Schwéiereltere proposéiert, e Bréif fir en ze schreiwen an e Petzi matzebréngen, fir mat op seng lescht Rees ze ginn, an och fir mëttes, déi déi wéilten, fir Fotoen an d’Klinick ze kommen. No all deem war et bal 11 Auer, wéi ech geschellt hunn, well ech mäi Jong wollt bei mir hunn an ech och kuerz de Paschtouer ugeruff hunn, fir mat him ze kucken fir d’Begriefnes, mee well mäin Akku vum Handy esou gutt ewéi eidel war, sot ech, ech géif mech no der Fotografin mellen. Ech war frou wéi meng Famill do war, hunn d’Fotografin bewonnert, wéi si dee ganzen Trubel iwwerstanen huet, well ëmmer ee bausse war mat mengem Muppes ass ëfters gewiesselt ginn, hunn awer gemierkt, wéi d’Fotografin geziddert huet an och de Schweess, deen hir op der Stier stoung. Deen Dag war eigentlech gutt Wieder, just kal, mir hunn en Trapp Schnéigänsen héieren a gesinn eriwwerfléien . Géint 18 Auer waren d‘Leit all fort, an ech hunn endlech e bëssi Zäit fir mech fonnt, krut e Platto mam Iessen, mee krut näischt erof! Hunn also vun deem Moment profitéiert, fir de Paschtouer nach eng Kéier unzeruffen a mat him iwwer dat Ganzt ze schwätzen, mee him selwer hunn d’Wierder gefeelt an hie sot, an esou enger Situatioun géif hie selwer u Gott zweifelen. An d‘Zäit war esou schnell vergaangen, dass et schonn 19:30 Auer war, wéi et un der Dier geklappt huet a mäi Gynekolog nach eng Kéier no mir kucke komm ass. Mir hunn iwwer eng 30 Minutte mateneen geschwat, en huet sech och bei mäi Jong bei d‘Bettche gestallt an en ugepaakt, och mat Tréinen an den Aen! Wéi den Dokter fort war koum d’Infirmière no mir kucken, ob ech nach eppes bräicht. Si huet och eng gutt 30 Minutte mat mir geschwat, huet mer en Téi a Medikamenter bruecht fir ze schlofen an dass ech keng Mëllech soll produzéieren, se huet och gefrot, ob ech sécher wier, dass ech mäi Jong déi ganz Nuecht um Zëmmer wéilt halen, wat mäi Partner an ech wollten. Wéi mäi Partner zréckkomm ass war et géint 20.45 Auer, wéi mir eis bei den Dësch gesat hunn, d‘Bettchen niewendrun a mir Kaart zesumme gespillt hunn. Mir hunn em Kaarten an d’Hand geluecht, déi en ugehalen huet, mir hu Fotoe gemaach, mir hunn em 2€, 5€, Petzien an d'Hand geluecht a weider Fotoe gemaach, fir e puer Undenken zesummen ze hunn. Owes um 23:00 Auer hunn ech nach e Bild gemoolt an e Bréif u mäi Jong geschriwwen, fir em mat op seng Rees ze ginn. Ech sinn nuets all 2 Stonne wakereg ginn, wou ech dann opgestane sinn, eng Kéier bis bei Bettche gaang sinn an en ugepaakt a mat him geschwat hunn, well ech wousst , dass den Abschid méi schnell kéim, wéi mir et wéilten a mir e guer net méi géifen erëm gesinn! Dënschdes moies sinn ech um 5:50 Auer opgestanen, well ech op d‘Toilette war. Wéi ech zréckkomm sinn hunn ech mech bei d‘Bettche gestallt, well ech e wollt eraushuelen, mee mäi Partner ass dunn och wakereg ginn an huet gemengt, dass et kee Wäert hätt a just grad dee Moment geet d‘Dier vum Zëmmer op, dass mir nach 20 Minutten Zäit hätten, well en da géif ofgeholl gi fir an den LNS. Dat war erëm ee vun deene schwéierste Momenter, mir hunn e bei eis an d‘Bett geluecht mir hunn eis nach widdert e gedréckt, gekrasch an em eng gutt Rees gewënscht, an du koum de Moment, wou d’Infirmière komm ass, fir e mam Bettche mat erauszehuelen, héieren elo nach ëmmer dat Zougoe vun der Dier; mäi Partner huet mech fest ugehalen, well ech wollt nolafen a mir stoungen nach eng Zäitchen do ze kräische bis mer de Kaffi kritt hunn awer allen 2 keen Honger haten, gepaakt hunn an op den Dokter gewaart hunn, dass mir nëmme kéinten esou schnell ewéi méiglech fort vun do .
Eigentlech war och dee Moment dono net u Rou ze denken, mir sinn an d’Apdikt, an där ech schaffen, Medikamenter siche gaangen an op d‘ Gemeng un an ofmellen, dono hu mir nach mat de Pompes Funèbres gekuckt, well e sollt jo normal begruewe ginn nom LNS. Mir wollten eng schéi Lued an och déi schéinste Blumme fir dropzeleeën, mat dem Paschtouer hu mer gekuckt wéinst der Zeremonie, wéi déi kéint gestallt ginn. Dat ass bei esou Klengen en Engelsamt, wou hien och an den Dafregëster ageschriwwe gouf, mat Hand- a Foussofdrock an och seng Dafkäerz ugefaange gouf als Zeechen, dass en esou weider liewe gelooss gëtt. Aus der Chorale, déi aus 15 bis 20 Leit besteet, hunn ech mer die 3 nostehenst Persoune gewënscht, mat deenen ech och Lidder zesummen erausgesicht hunn, wat mir och dee Moment wichteg war et esou schéin ewéi méiglech ze gestalten an där trauregster Situatioun.
D’Zeremonie war am engste Familljekrees; wéi mir ukomm si bei der Lued, wou eise Lenny dra loung, sinn ech virun der Lued zesummegaang, sou dass mäi Partner mech huet missen unhalen.
Meng Schwëster hat d‘ Kraaft, fir eis d’Annonce, déi an Zeitung sollt kommen, ze gestalten, esou dass mir déi Laascht emol ofgeholl krut haten.
Well ech mech um Dag vum Begriefnes guer net gutt gespuert hunn, hat ech moies schonn um 6:00 Auer eng Email u mäi Gynekolog gemaach, ob en nach eng Kéier kéint alles ofklären, dass bei mir alles an der Rei wier, an ech krut eng super léif Äntwert zréck, dass ech zu all Moment kéint komme moies. D’Situatioun fir an de Cabinet ze goe war net einfach, well dee Raum dee leschte virun der Gebuert war, mee dat éischt, wat den Dokter gemaach huet, war, dass e mech widder sech gedréckt huet an dass ech bei him a mat him konnt kräischen, wat mir d‘Gefill einfach ginn huet, dass ech net mäi Gynekolog wiesselen, mee dass ech e gudden Dokter hunn, dee fir mech do ass, och an deem net freedege Moment.
Ee gudde Mount nom Begriefnes kruten mir d‘Fotoe vum Lenny, déi d‘Stärekanner ASBL gemaach hat. Mir wollten se net direkt kucken, mir hunn eis 2 Wochen méi spéit eng Kéier fir eis Zäit geholl mat engem Glas Wäin, deen eis gehollef huet d‘Fotoe bëssi ze verkraaften; mir hunn se an 2 Kéiere gekuckt well et der vill sinn a mir d‘Stäerkt och net dofir haten.
Ech hun ugefaange Bicher ze liesen iwwer Doutgebuerten; déi eng Bicher hu mir e bëssi Freed bruecht andeems ech mir eise Lenny virgestallt hunn dass hien géif mat anere Stärekanner spillen, bei aner Bicher hunn ech matgekrasch well ech mir virgestallt hunn, wat ech mengem Jong bei der Obduktioun ugedoen hunn an wéi en dono soll ausgesin hunn , da lafe mir d‘Tréinen an ech schudderen mech do virdrun , wëll et mir am Häerz wéi deet.
Déi Zäit dono hu mir probéiert, eis ofzelenken, mir hu probéiert, e Psycholog ze fannen, wat net einfach war, well mir op ville Plazen eréischt bäikomm wieren am Februar /Mäerz 2022, wat de Gynekolog an och de Generalist net gutt fonnt hunn, well virun de Chrëschtdeeg ech ugefaangen hunn an en Déif ze kommen, wou ech mer oft gewënscht hunn, ech wier bei eisem Jong. Zu deem Moment hate mir och d‘Resultat aus dem LNS, wat eigentlech keng Hëllef war an der Trauer. Seng Organer waren an der Rei, et war kee Gendefekt do, esou dass ech mer ëmmer an ëmmer erëm d’Fro gestallt hunn , wat ass geschitt, wat war net gutt, wéisou? ? Mir hu vill Rechnungen kritt, déi ëmmer erëm eng Trauregkeet ausgeléist hun, och fir Remerciementskaarten ze gestalten hat ech mir en ganzen Dag Zäit geholl. Ech hu mir oft gesot , firwat has du keng Problemer , dass de Risikopatient häss kéinte ginn. Ech hunn ugefaange bei mir Feeler ze sichen, hunn dem Gynekolog ech weess net wéi vill Emaile geschéckt, fir dass ech nach eng Kéier erkläert kréich, och vun den Ënnersichungen hier, ob wierklech näischt iwwersi gi wier, hu bei engem 3te Gynekolog nogefrot, deen de ganze Schwangerschaftsdossier duerchgekuckt huet, mir op meng Froe geäntwert huet , an ech schlussendlech vun 3 Gynekologen, dem Accoucheur, mengem an deem anere, gesot kritt hunn, dass ech eigentlech eng Schwangerschaft hat wéi am Billerbuch, ouni Problemer oder Komplikatiounen, wat fir eis awer nach ëmmer net ze verstoe war. Mir haten och d’Chance, mat der Kannerdoktesch Michèle driwwer ze schwätzen an ze kucken, a si huet eis och gesot, dass mir näischt falsch gemaach hunn an dass dat net virauszegesi war.
Et ass fir eis nach ëmmer wéi wa mir an engem Dram wieren och 4 / 5 Méint dono . Wat mir immens wéi deet ass, wann ech ëmmer iwwerall ze héiere kréien, du bass nach jonk , du kanns nach Kanner kréien , well och en zweet Kand ersetzt eis net eist éischt Kand, e Reeboukand hëlleft eis, dass mir et besser verschaffen, awer dat Lach am Häerz an de Wéi hëlt keen eis ewech an dee bleift eist ganzt Liewe bei eis, en deet just vläicht mat der Zäit net méi esou wéi! Mir hunn och d'Erfarung gemaach, dass d‘Leit einfach ewechkucken oder esouguer d‘Stroossesäit wiesselen.
Schwéier ass elo déi Zäit dono. Et huet eng laang Zäit gebraucht no dem Schockmoment, emol ze realiséieren, wat geschitt war, wat dann och nach ëmmer deelweis zum Virschäi kënnt, wa mir trëppele ginn oder zesummen iesse ginn a mir ëmmer méi mierken, dass eng Persoun bei eis um Dësch feelt oder an der Kummer, déi säit Oktober esou do steet wéi mir se ageriicht hunn a säitdeem net méi dobanne waren. Da probéiere mer ëmmer ze soen, mir sinn och Elteren, och wann mir oft net esou ugesi ginn, wat och fir eis schwéier ass, well eist Kand op engem vun deene gréissten, hellste Stären als Engel lieft. Wann den Himmel kloer ass kucke mir mat eiser App, wou säi Stär ass, deen no eisem Jong gedeeft ginn ass a da wësse mir, dass en op eis erofkuckt.
Ech probéieren duerch Musek ze léieren, lasszeloossen, dat hunn ech oft op der Aarbecht an der Mëttesstonn gemaach, fir dann déi ganz Laascht, de Stress, deen sech moies ugestaut huet, erauszeloossen an ech schreiwen och a mäi Buch eisem Jong e klenge Bréif, iwwer wat ech gemaach hunn deen Dag oder wat ech nach wäert maachen, a wéi meng Gefiller sinn. Fir mäi Partner a mech ass et nach ëmmer schwéier ze akzeptéieren, ze verstoen, an net bei eis de Feeler ze sichen; wann ech eleng si fällt mir op, dass ech ëfters bei mir e Feeler oder eng Ursaach well fannen an dann erëm Froen opkommen. Ech sinn och frou, dass ech am CHL duerch e Psyschiater an d‘Dagesklinick op dee richtege Wee geleet ginn .
Elo zum Schluss well ech awer nach e puer Leit Merci soen, déi bis elo probéiert hunn, esou gutt et geet eis ze ënnerstëtzen a fir eis do ze sinn:
Ech géif fir d’éischt dem Personal vun der Clinique Bohler Merci soen, datt déi déi ganz Deeg iwwer en Häerz an oppend Ouer fir eis haten.
Merci dem Dr Stieber, deen d’Accouchement super mat eis gemeeschtert huet ( mir och gesot huet, dass ech dat super gemeeschtert hätt an ech houfreg op mech kéint sinn
).
Merci mengem Partner, dee mech am Spidol ënnerstëtzt huet an och déi Zäit dono ëmmer zu mir hält a mir och ëmmer erëm Mutt mécht.
Merci eisen Elteren a menge Gesëschter, déi eis och esou gutt et geet ënnerstëtzen an eiser Trauer, genee ewéi d‘Tattaen, d‘Monnien, d‘Cousinen an d‘Cousinnen.
Merci mengem Gynekolog, dem Dr Vetter, deen och déi lescht Méint iwwer ëmmer erëm e klenge Moment fonnt huet an en oppend Ouer hat (sorry), Merci och mengem Generalist, dem Dr Burton.
Merci dem Paschtouer Ries an der Mme Cloos, déi eis déi schéinsten Zeremonie gezaubert hunn, fir eisem klengen Engel op sengem allerleschte Wee Äddi ze soen, an och der Chorale St Martin.
Merci dem Martine Pinnel, dat eis déi schéinste Fotoe vun eisem klengen Engel gezaubert huet , a mir och frou sinn, dono nach Kontakt kënne mat him ze hunn.
Merci der „Initiativ Liewensufank ASBL“, déi mat esou Situatiounen och méi oft konfrontéiert gëtt an en oppend Ouer hat .
Merci eiser gudder Nopesch, dem Anne, wat eis och hëlleft duerch d‘Trauer ze kommen, genee wéi och eiser Koppel Frënn aus Däitschland, den Tom an d’Claudia, déi eis ëmmer erëm froen, wéi et eis geet, an eis opmonteren, wa mir erëm bëssi an e Lach falen.
A Merci eisen Aarbechtskolleegen a Patronen, déi eis opmonteren an eis ënnerstëtzen, fir dass mir net an eng Depressioun falen.
Merci iech all.
Michèle, Daniel an eise Stär Lenny
MICK
Mäi léiwe klenge Mick wier Enn Mäerz op d‘Welt komm. Amplaz e klengen Neigebuerenen ze versuergen an ze schmusen ouni Enn, hu mir mat vill Léift eng Këscht ugemoolt a mat perséinleche Saache vum Mick gefëllt. Vum positiven Test bis zur Nuebelschnouer si verschidde Saachen dran.
Eise klenge Mick ass an der 15.Ssw stëll gebuer ginn. Ni hätt ech geduet, dass mir dat wierklech passéiere géif.
Wéi feststoung, dass säi klengt Häerz opgehal hätt mat schloen, war kloer: Et wäert ni méi wéi virdru sinn. Dat kann a soll et net. Et gëtt elo ee Liewe virdrun an e Liewen dono.
D‘Bindung vu Mamm an Ongebuerenem ass eppes ganz Staarkes an och Faszinantes. Dat däerf een net ënnerschätzen. Do war grousst Gléck, wéi de Schwangerschaftstest positiv war. En Dram ass an Erfëllung gaang. Léift, Wäermt, Mamm sinn. Mat der Zäit hunn ech och en anert Gefill wouer geholl. War et eng gewëssen Anung? Ech hunn et un äusseren Ëmstänn festgemaach, déi net einfach waren. Mä war et just dat? Wouhir koum déi Angscht? Ech hu schonn dräi gesond Kanner, esou hat ech et nach ni gefillt. Eng grouss Ënnersichung / Bluttanalys koum méi no, ech war sou opgereegt. Dono huet et gedauert. Ech hat e schrecklechen Alpdram. Wat soll ech soen? Et ass quasi genau sou a Wierklechkeet ofgelaf. No bal 3 Wochen waren d‘Resultater do an den Dokter wollt mech gesinn. Ech hu gekrasch a gehuerelt. Ech wosst et. Mëttes dann d‘Diagnos, dass eise Bëbee vill krank wier. Ech sollt mir scho Gedanken man an zwee Deeg drop erëm komme fir weider Ënnersichungen.
Meng Frëndin Sheila war mat mir dohin a war fir mech do. Ech war him dankbar, dass et et net schéi geschwat huet an dee ganze Mëtte fir mech do war a mech och doheem tatkräfteg an aus eegener Initiativ ënnerstëtzt huet. Ech wäert dir dat ni vergiessen. Merci léift Sheila dofir.
Ech hat owes e kompletten Nervenzesummebroch ënnert der Douche. Ech hunn Téin vu mir ginn ewéi en Déier. Ech hu „Mäi Bébé. Ech wëll dat net“ gejaut a wollt net méi eraus. Et huet esou schrecklech wéi gedoen.
Dono war ech mi roueg an hu mat mengem Bëbee geschwat. Ech sot him, wéi gär ech en hätt an dass ech wéisst, dass e vill krank wier. Ech sot him och, dass heen dierft lass loossen. Menger Léift kéint en sech ëmmer sécher sinn.
Den Dag drop war esou eng spierbar Rou nom schreckleche Stuerm. Mäi Bauch huet sech géint der Owend verännert, war net méi esou prall, mä méi mëll. Ech hu mäi Bëbee weider dra geschaukelt an ëmäermelt.
Den Dag dono si mir, mäi Mann an ech, bei den Dokter gaang. Um Wee fir dohin sot ech: „Fënns de net, dass mäi Bauch anescht ass, méi kleng ginn ass?“ Mäi Mann huet et net gesinn a sot e wier wéi ëmmer. War en awer net.
Beim Dokter gouf en Ultraschall gemaach. Et war stëll, mäi Bëbee louch friddlech wéi an enger Wéi. Stëll. Ech hu gekrasch a sot, dass ech et wousst. Ech wäert dat Bild ni méi vergiessen: mäi Mini-Bébé.
Mäi Klengsten huet senger Mamma eng schlëmm Entscheedung ofgeholl. Mat senge 15 Schwangerschaftswochen huet en eng Gréisst a Léift bewisen, wéi di mannst grouss Leit et man. Ech wäert mengem klenge Bouf op éiweg dankbar sinn, ech sinn esou stolz op en.
Déi Deeg drop war ech dankbar, mäi Bëbee nach kënnen a mir ze droen, ech hätt en am Léifsten ni méi hirginn. Mä ech wousst, dass wann hie konnt lass loossen, dass et elo u mir wier.
Et war mir onheemlech wichteg virbereed ze sinn an e mat Wäermt a mat Léift kënnen ze ëmginn.
Beim Monique Fey vun der Initiativ Liewensufank „Eidel Äerm“ krute mir e klenge Schlofsak mat Kaputz, genau dat, wat ech mir virgestallt hat. Ech war esou dankbar. Dann hu mir nach e Poppekierfche kaf mat Hänken, eréischt do huet meng Onrou sech e bëssi geluecht. De Mick krut nach e Petzi mat Spillauer a Bracelet mat, eng hëlze Figur (Mamma-Bëbeehues), déi Saachen hu mir och.
Bei der Initiativ Liewensufank si mir gefrot ginn, ob mir wéilten, dass si d‘Martine vun der „Stärekanner ASBL“ géifen uruffen. Mir hate schonn héieren, dass et dat géif ginn, mä Geneeës wosste mir net. De Gedanken, dass do ee Frieme géif komme fir Fotoen ze man, war fi d’éischt komesch. Mir kruten du gesot, et wier e ganz Léift an et géif dat benevol maachen. Dat huet mech faszinéiert an d‘Iddi huet eis och gefall. Op kee Fall wollte mir eis dono reprochéieren, et net gemaach ze hunn. A mir hate jo näischt ze verléieren. Mir hunn zougesot. Dat léift Martine huet direkt zougesot a sot eis, mir sollen him einfach virdrun nach eemol Bescheed soen.
Dat hu mir dunn och gemaach. Zu Esch hu mir soumat e Meilesteen geluecht, hatt war fir d‘éischt do. Et huet dat am Virfeld gereegelt, an de CHEM war ganz kooperativ.
Wéi soll ech et soen? D‘Martine ass e wonnerbare Mënsch. Et koum eran an et war esou angeneem an huet Wäermt, Respekt a Mënschlechkeet ausgestraalt. Et ass eng Beräicherung fir eist Land, e Mënsch wéi d‘Martine ze hunn, dat selbstlos a flexibel ass a stëll Bëbeeën an hir doudtraureg Elteren fir d‘Éiwegkeet festhält.
Seng Fotoe fänken d‘Schéinheet vum Bëbee, d‘Band tëscht den Elteren an dem Bëbee an, a jo, och d‘Trauer.
Merci Martine, dass et dech gëtt a mir d‘Chance haten, dass du bei eis komm bass an eisem gréisste Leed.
E Bëbee ze verléieren ass Misär, et ass dat Schlëmmst, wat mir bis elo a mengem Liewe passéiert ass. Déi Zäit dono, méintelaang, war ech verzweifelt, hëlleflos an et huet esou wéi gedo. Meng Kanner hu mir vill gehollef ze heelen, ech sinn esou dankbar, si ze hunn.
Mech mat anere Stäremammen auszetausche war ganz wichteg fir mech. Hinne gehéiert och mäi gréisste Respekt. Et ass een sech, ier een an déi Situatioun kënnt, net bewosst, wéi vill Leed vill Mammen erliewen a matmaache mussen.
D’Liesen doriwwer huet mir och gehollef.
An allgemeng d‘Schwätzen doriwwer.
Meng léif Nopesch, eis Tatta Jolli, wéi mir si nennen, huet mech quasi all Dag gefrot wéi et mir géif goen. Et mussen net ëmmer déi „richteg“ Wierder sinn, déi hëllefen, mä wichteg ass Undeel huelen, net midd ginn ze froen, wéi et geet, net erwaarden, dass et no enger Woch besser geet. Keen Tabu draus ze maachen, dat ass esou wichteg an deet gutt. Merci dofir Tatta Jolli, ech wäert Iech dat ni vergiessen.
A Merci deene Leit, et waren der net vill déi et woussten, déi soss nach mat mir driwwer geschwat hunn.
Mäin Homeopath, de Benoit Stouffs, huet mir mat Globule gehollef a ganz vill, andeems e mir seng spirituell Siicht dorop erläutert huet. Et huet mir de Wee opgemaach, d‘Saachen anescht ze gesinn, dat huet mir enorm gehollef.
Meng häerzensgutt Doula Natascha Bisbis huet mir esou vill gehollef, et war eng vun de beschten Entscheedungen et ze kontaktéieren, wéi ech net mi an an aus wousst. Merci Natascha dofir an dofir, dass du esou e wonnerbare Mënsch an eng wonnerbar Mamma bass.
Ech kräischen och elo nach, si wehmüteg …d‘Verzweiflung an d‘Hëllefslosegkeet si vill besser ginn.
Mäi Klengt vun 3 Joer seet mir réigelméisseg: „Awer de Mini-Bébé ass awer bei eis“. Et bënnt en an d‘Spill mat an a seet mir, wat en Neies huet. Ech sinn him esou dankbar dofir, dass hatt wéi selbstverständlech eeben elo e Brudder bei de Stären huet: „Ech liebe mäi Mini-Bëbee ganz vill.“ Et hat och, wou en nach am Bauch war, eng ganz inneg Bindung zu him.
D‘Kanner hunn eng natierlech a faszinant Aart a Weis domat ëmzegoen. Et ass fir si keen Tabutheema an dat ass esou wäertvoll.
Och mäi Grousst vu 16 Joer kuckt kritesch an net zefridden, wann ech dee Bridderchen net bei déi aner Bridder dobäizielen. Heen ass a bleift Deel vun eiser Famill.
Mäi Klenge vun engem Joer huet mäi Bauch gekusst, wéi ech him erkläert hunn, firwat ech an d‘Spidol misst goen. D‘Kanner verstinn a fillen dat op ganz aneren Niveauë wéi mir Erwuessener, déi dat oft verléiert hunn.
Ech si mengem klenge Mick a mir selwer et schëlleg, dat Bescht aus der traureger Erfarung ze maachen, mech positiv ze veränneren an nach méi staark ze ginn.
Meng Léift, klenge Mick, wäert dir ëmmer sécher sinn, du bass fir ëmmer mäi klenge Jong an ech deng Mamma. An och däi Pappa an deng Geschwëster lieben dech. Eise gudde Mini-Bébé.
Temoignage vuM ANNOUK
Mäin Numm ass Annouk. Mäi Mann an ech hunn eis een zweet Kand gewënscht a waren iwwerglécklech, wéi ech du schwanger war. Ech si reegelméisseg bei mäi Fraendokter gaang an et war och ëmmer alles ok. Hien huet mir du proposéiert, ech soll den „nifty test“ maachen, well ech schonn iwwer 35 Joer war zu deem Zäitpunkt. Mäi Mann an ech hunn eis dunn decidéiert, dat ze maachen.
No 2 Wochen huet den Dokter eis dunn ungeruff a mir matgedeelt, dass eise Bëbee mat enger grousser Warscheinlechkeet Trisomie 21 hätt, a fir ganz sécher ze sinn, misst ech eng Amniosynthèse (Fruchtwaasseranalyse) maachen, déi ech awer egal wéi misst maachen, well soss géif d’Krankekeess bei enger Ofdreiwung näischt bezuelen, an ob ech awer elo d‘Geschlecht wéilt wëssen. Dat war du kloer ufangs ee klenge Schock, ma fir eis war kloer, mir wëllen eisen Tim behalen. Ech sot du mengem Dokter, ech brauch déi Ënnersichung net, ech wëll net ofdreiwen, ma hien huet eis erkläert, dass falls d’Organer awer net ok wären an de Bëbee keng Iwwerliewenschancen hätt, een dat awer a Betracht misst zéien.
Doropshin hunn ech dann déi Ënnersichung maache gelooss, bei där dunn och d’Trisomie 21 bestätegt ginn ass. Mäin Dokter huet mir erëm ugeruff an eis matgedeelt, dass hie mech gären op Tréier bei een Dokter schécke géif, fir d’Organer ze kucken an och hei zu Lëtzebuerg bei deen Dokter, dee mat him an der Praxis zesummeschafft. Dass hien 2 Avisen hätt wéi d’Organer wären, well Trisomie 21- Bëbeeën oft Häerzfeeler hätten an ech dann eventuell misst op Bréissel fir d’Gebuert.
No deenen Ënnersichungen hunn déi 2 Doktere gesot, dass si keng Organprobleemer géife gesinn an dass alles bis op d’Trisomie 21 souwäit ok wär.
Mir waren du berouegt an hu scho gekuckt, ob Crèchë Bëbeeë mat Trisomie 21 géifen huelen. Déi Responsabel vun der Crèche bei eis am Duerf sot direkt jo; si hätt zwar nach ni sou ee Bëbee oder Kand gehat, ma si hätt sech no eisem Telefonat schonn direkt an eng Formatioun ugemellt.
Bei där nächster Ënnersichung huet mäi Fraendokter du mat mir doriwwer geschwat, dass et besser wär, erëm ee Keeserschnëtt ze maachen, well mäin éischte Jong jo per Noutkeeserschnëtt op d’Welt komm wär.
De Keeserschnëtt ass du fir den 22.10.2019 festgeluecht ginn.
An der 36 SSW hunn ech du mäi Babybauch offorme gelooss vun der Madamm Nathalie Leger, déi d‘Butzewunneng vun eisem Max schonn als wonnerschéint Konschtwierk verschafft hat.
Den 02.10.2019 an der 37ter SSW hat ech mëttes um 13:30 Auer RV am CTG bei der Hiewamm an der Praxis vun mengem Gynekolog. Mueres hat ech schonn esou ee komescht Gefill, ech hu gemengt ech géif den Tim net esou spieren wéi soss. Déi aner soten dunn, dat ass oft an der 37ter SSW, do spiert een se mol manner, maach dir elo kee Kapp, du hues jo an 2 Stonnen ee RV.
Wéi ech bei d’Hiewamm eragaang sinn, sot ech hir dat direkt, a si sot dunn, elo maache mir emol Capteuren fir den CTG op äre Bauch a kucken. Wéi keen Toun komm ass sot si, dat kënnt heiansdo vir, wann de Capteur net gutt läit, ech maachen een Ultraschall. Ech wosst du scho fir mech, eisen Tim ass dout. Si huet dunn den Ultraschall gemaach a gesot: et ass een alen Apparat, Moment ech ginn den Dokter mol sichen. Allerspéitstens do war ech mir ganz sécher.
No 5 Minutten ass si mat mengem Dokter erëmkomm, hien hat schonn Tréinen an den Aen an huet mir du gesot: et deet mir esou leed, mä är Anung, dass eppes net stëmmt, ass leider wouer, ären Tim ass verstuerwen, et si keng Häerztéin méi do.
D’Hierwamm huet sech dunn nach eemol bei mir ëntschëllegt a mir gesot, dass si net d’Recht hätt mir dat esou se soen, mä dass eben den Dokter dat misst maachen.
Ech kenne mäin Dokter scho ganz laang an hien huet e puer Tréine verdréckt a mir dunn op meng Froe geäntwert.
Wéi dat dann elo alles géif weidergoen.
Hien huet mir erkläert, dass ech den Tim, entweeder mat engem Mëttel fir d’Wéien auszeléisen, ganz normal op d’Welt kéint bréngen, hie mir awer net kéint soen, wéi laang dat dann dauere géif, oder dass si den Tim per Keeserschnëtt kéinten huelen.
Ech sot dunn ech wéilt de Keeserschnëtt. An dunn hunn ech mol am Schock realiséiert, dass ech mengem Mann jo nach näischt gesot hat, hie konnt bei dem CTG nämlech leider net dobäi sinn.
Ech hunn him dunn ugeruff an him déi traureg Noriicht matgedeelt.
Mam Dokter hunn ech dunn nach ausgemeet, dass ech owes um 18:00 Auer an d’Klinick Bohler soll kommen an hien a säi Confrère aus der Praxis den Tim dann den 03.10.2019 per Keeserschnëtt géifen huelen.
Ech sinn dunn aus der Praxis erausgaang an hu mengen Elteren ugeruff, hinnen et gesot a si gefrot, ob si mech kéinte siche kommen an heembréngen. Mäi Mann ass an där Zäit dunn och bei säi Chef gaang a konnt dunn och heemkommen.
Doheem hu mir allen zwee vill gekrasch an du schnell eng Wallis gepaakt fir an d’Klinick.
Wéi mir an der Klinick Bohler ukomm sinn, hunn ech an der Rezeptioun gefrot, ob ech kéint een Eenzelzëmmer kréien, well dat jo net sou einfach wär, et bei enger anerer Madamm mat Bëbee oder nach schwanger auszehalen.
Si sote kloer, mir hunn dat schonn esou virgesinn.
Wéi ech du bei d’Zëmmer komm si war dat dat Zëmmer, wou ech och loung, wéi ech eise Max kritt hunn. Ech hunn dat iergendwéi scho komesch fonnt, well ech deemools sou glécklech do war an elo sou traureg.
Richteg am Zëmmer ukomm, hu si mech du gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt, ma ech sot hinnen nee, ech wëll meng Gefiller, mäi Wéi net ënnerdrécken.
Kuerz duerno ass dunn d’Anästhesistin komm, fir mat mir ze schwätze wéinst der Spinalanästhesie, wa méiglech, oder enger Vollnarkos. Si haten op eemol Probleemer, mir eng Spinalanästhesie ze maachen. D’Anästhesistin huet mäi Réck gekuckt a sot, dat misst awer goen, si wär zwar muer net dobäi, ma dat géif bestëmmt goen, ech soll mir dowéinst elo net och nach Gedanke maachen.
Duerno ass dunn d‘ Cheffin vum Stack komm an huet eis erkläert, dass mir den Tim kënne gesinn, wa mir wëllen an och sou laang an oft wéi mir wëllen. Dass mir him kënnen e Steen eraussichen an eis och, dass hien deen een da matkritt a mir ee behalen. Dass mir him gären och ee Bréif kënne schreiwen a Fotoe matginn.
Fir mech a mäi Mann war kloer, dass mir den Tim wëlle gesinn; mir wousste just net, ob mir dat packen oder net.
Deen aneren Dag mueres si si mech dunn um 09:00 Auer siche komm, fir an den OP, mäi Mann konnt mat.
Am OP ukomm ass den Anästhesist, den Dr. Heib Thomas, bei mech komm an huet mech nach e bëssi berouegt a mir gesot, dass hien emol d‘Spinalanästhesie probéiert a wann dat net geet, dann d’Vollnarkos fir mech net nach laang ze ploen, ma hie géif awer mengen, dass dat géif mat der Spinal goen. Dunn huet hie mech nach gefrot, ob ech eppes fir ze berouege wéilt. Ech sot him dunn nee, ech wéilt meng Gefiller net ënnerdrécke mat iergendenge Pëllen, an du sot hien: super, dat ass eng gutt Astellung.
Hien huet mech du gepickt fir d’Spinalanästhesie, an et huet direkt geklappt; mir ass et dunn zwar e Moment iwwelzég ginn, ma hien hat dat direkt am Grëff.
Du sinn och d‘Doktere komm, mäin Dokter, den Dr. Stieber a säi Kolleeg, den Dr. Vetter, si ware ganz fein an hunn dunn den Tim erausgeholl, den Hiewammen e ginn, dass déi e konnten undoen, an eis nach eemol gefrot, ob mir den Tim wéilte gesinn. Mir sote jo.
Ech sinn dunn aus dem bloc opératoire net an den Iwwerwaachungsraum bei aner Leit komm, ma an ee klengt Zëmmer, wou si mech konnten iwwerwaachen a kucken, ob mäi Gefill an de Been erëmkënnt a meng Parameteren ok wären. Mäi Mann konnt do och dobäi sinn.
Kuerz duerno hunn si eis den Tim bruecht.
Hien huet ausgesinn wéi wann hie géif schlofen. Mir hunn hie laang am Aarm gehalen, mäi Mann esou gutt wéi ech, a mir hu Fotoe vun him gemaach. Leider ass et deemools nach keng Organisatioun hei am Land ginn, déi Stärekanner fotograféiert huet.
D’Personal hat och Fotoe vum Tim gemaach an och Hand- a Féissofdréck.
Eisen Tim war 42 cm grouss an 2420 Gramm schwéier.
No +/- 2 Stonne sinn ech dunn erëm op mäin Zëmmer komm.
Wéi mir um Zëmmer waren hu mir erëm gefrot, ob mir den Tim kéinten eropkréien a si hunn eis den Tim direkt bruecht; mir hunn do och iwwerluecht, ob mir eisem Jong Max, deemools 3 Joer al, den Tim sollte weisen oder net, hunn awer dunn decidéiert, dass mir dat net maachen, ma him erklären, dass den Tim elo als säi Schutzengel am Himmel ass.
An der Klinick hu mir dunn och misse klären, ob mir den Tim wéilten am Sammelgraf zu Märel begruewen oder een eegent Graf wéilten. Mir wollten een eegent Graf.
Mäi Mann huet dunn och bei enger Frëndin ugeruff, déi mat hirem Papp een „Pompes Funèbres“-Betrib huet, d‘“ Pompes Funèbres Bous“. D’Sandra war schockéiert an ass du bei eis an d’Klinick komm a mir hu mat him gekuckt, wéi, wou, wat, well mir gesot kruten, dass een dofir 72 Stonnen Zäit hätt, dat ze reegelen a Pabeieren an d’Rei ze bréngen. Wéi hatt nach do war huet et getockt; et war eng Psychologin, déi wollt mat mir schwätzen; ech sot hir, dass d’Madamm vun den „Pompes Funèbres“ do wär, du sot si, si géif méi spéit kommen.
Mir hunn eis fir ee klenge Sarg an Eeform decidéiert, well dat fir eis esou ausgesinn huet wéi de Bauch, wou den Tim dra war, seng Butzewunneng.
Duerno ass d’Sandra du mat mengem Mann op d’Gemeng gefuer an ech war elleng am Zëmmer.
Et huet du getockt an du war et erëm d‘Psychologin.
Sie huet Moie gesot a meng Foto vum Max gesinn. Du sot si, a, dir hutt schonn ee Kand, si hätt och ee Meedchen, dat wär an der Spillschoul. Ech sot just jo, well dat war dat Lescht, wat ech an deem Moment wollt héieren, ech hat eisen Tim grad verluer. An dunn nach hire Saz , a, dir hat d‘“ Pompes Funèbres“ schonn do, da sidd dir jo gutt organiséiert. Ech konnt just mam Kapp Jo wénken. Sorry, ma mir krute gesot, dass een nëmmen 72 Stonnen Zäit hätt, déi Saachen ze reegelen, da muss een dat leider maachen, et wär eis gär erspuert bliwwen, an dat hat sécher näischt mat gutt organiséiert ze dinn. Ech weess net, wat si soss nach alles gesot huet, well ech hat du schonn ofgeschallt a wosst, dass ech mat hir net wéilt weiderschwätzen, an hu just Jo an Amen gesot a war frou, wéi si du gaangen ass.
Wéi mäi Mann erëm do war, sot ech him dat, an hien huet mech ganz gutt verstan.
Mir wollten den Tim dunn nach emol gesinn an d’Personal huet eis den Tim och direkt bruecht. Ma well hien dunn ewell méi laang an engem Killbett oder Killschaf loung, huet hien sech ganz komesch ugefillt, wéi ee Stéck Äis, a mir hunn dunn decidéiert, dass dat dann elo déi leschte Kéier wär,well dat fir eis ze schwéier ginn ass.
Den Dag, wéi ech du konnt heemgoen, hunn ech dem Personal all Merci gesot, well bis op d’Psychologin waren se all superfein mat eis, an du si mir op Burden op de Kierfecht gefuer, do wou eisen Tim da sollt an eist Familljegraf kommen.
Mir hunn dee Moment nach net zu Burden gewunnt, sinn awer 1 Mount méi spéit dohi geplënnert, dofir ware mir frou, dass mir dunn awer do um Kierfecht ee Graf fir den Tim konnte kréien.
Duerno si mir dann heemgefuer.
Mäi Mann an ech hunn dunn och driwwer geschwat, wat dann elo am neien Haus mat der Kummer, déi fir den Tim war, sollt geschéien; si war nach net tapezéiert dee Moment. Mir soten dunn, da gëtt et eng Spillkummer fir eise Max, den Tim hätt dat esou gewollt.
Méi spéit hu mir dem Paschtouer Marco Wehles, dee mir kennen an deen eis och bestued huet an eise Max gedeeft huet, ugeruff an him dat vum Tim gesot a gefrot, wéi een dat elo kënnt maachen. Mir wollte kee grousst Begriefnes, well ech zu deem Zäitpunkt och nach net bereet war, fir vill Leit ze gesinn.
Hien huet eis virgeschloen, mat der Famill um Kierfecht eng Zeremonie ze maache fir den Tim. Dat hu mir dunn och den 10.10.2019 gemaach.
Eise Jong Max war och dobäi a fir hien ass dat elo dem Tim säin Haischen, an den Tim ass och am Himmel als säi Stär a Schutzengel. Hie geet och ëmmer mat dohin an kuckt no de Blummen a schwätzt mat him.
Kanner gi mat esou Situatioune ganz anescht ëm.
Ech si bis haut och nach ëmmer frou, dass ech dem Nathalie Leger vun „Babybauchart“ och gesot hunn, et soll eis Butzewunneng vum Tim awer als Luucht maachen, well esou hu mir d’Luucht bei hien an den Himmel. Dem Nathalie seng Aarbecht ass super ginn.
Ech hat, wéi den Dag ëmmer méi no komm ass, grouss Angscht fir erëm schaffen ze goen. Packen ech dat? Wéi ginn d‘Bewunner a meng Ekipp mat mir ëm? Ech schaffen an engem Altersheem.
Ma et ass nawell zimmlech gutt gaang, bis op e puer kleng Ausnamen.
Eng Madamm huet mir ëmmer erëm domm Remarquë gemaach.
Ech hu mir doropshin nach emol Hellëf bei Omega 90 gefrot an do ee ganzt laangt Gespréich iwwer Skype gehat (well dat du schonn an der Coronapandemie war), wat mir gutt gehollef huet.
Tim, du bass fir ëmmer an eisen Häerzer.
Kussi
Mamma, Pappa a Max
Temoignage VUM SANDRA*
Mäin Numm ass Sandra*, ech si Mamm vun 3 gesonde Meedercher, 22, 10 a 4 Joer al a vun engem Stärekand. Wann een dat scho sou nenne kann.
Ech sinn elo 47 Joer al an zënter 13 Joer mam Papp vun deenen 2 Jéngsten an dem Stäerchen bestued.
2015 war ech zu Mondorf an der Kuer a kuerz nodeem ech vun do erëm war hu mir festgestallt, dass ech géif erwaarden. Mir hunn äis gefreet, vu dass ech zu deem Zäitpunkt jo och schonn net méi sou jonk war, a mir eigentlech net méi vir haten, nach ee Bëbee ze kréien.
Den groussen Dag sollt den 19. Oktober 2015 sinn, ma leider sollt et net sou kommen.
Mir hunn der Famill gezielt, dass mir namol Nowuess kréien, an d‘Reaktioune ware gemëscht, äist Klengt war deemols net grad 6 an mäi Grousst scho 15 Joer al.
* Numm geännert
Et war alles ok, ech hu mech gutt gefillt , zefridden a roueg, ech hat keng Bluddungen, näischt, awer guer näischt vu Probleemer.
Den Dag ass komm fir an den Ultraschall, ech sinn zwar scho mat engem komesche Gefill wakreg ginn, hunn dat awer verdrängt. Ech hunn dat Klengt fäerdeg gemaach, hatt sollt nämlech deen Dag seng Schwësterchen oder säi Bridderchen kenne léieren.
Beim Dokter hunn ech gefrot, ob dat Klengt kéint matgoen an den Ultraschall; natierlech, sot hien, als grouss Schwëster däerf een dat.
Ech hu mech also geluecht an de Bauch fräi gemaach. Elo gëtt et kal, sot den Dokter an hien huet mengem Meedchen en A zougedréckt.
An dunn ass op eemol d‘Welt stoe bliwwen.
Den Dokter huet mech ganz skeptesch gekuckt an huet de Kapp gerëselt. Ech sot: „ Wat ass lass“? Hien huet namol gekuckt an namol de Kapp gerëselt a gesot „ Ech héieren näischt méi“.
Hien huet seng Sekretärin geruff a si huet déi „grouss Schwëster“ mat erausgeholl. Den Dokter huet mech an den Aarm geholl (mir kennen äis zënter méi wéi 20 Joer) an hien huet mir gesot, dass mäi Bëbee opgehal huet mat Wuessen an dass keen Häerzschlag méi do wär.
Ech konnt et net gleewen, net verstoen, wat geschitt war. Den Dokter huet mir dunn erkläert, wat elo als nächst misst gemaach ginn, asw….
Ech hu mäi grousst Meedche geholl, wat natierlech net verstan huet, wat lass wär a sinn heem gefuer.
Ech hu meng Mamm ugeruff, si huet mat mir gekrasch; mäi Mann, wéi sou oft ouni vill Emotiounen, huet gemengt, dat wär da wuel Schicksal.
Am Mäerz hunn ech dunn ee Curetage gemaach kritt; dofir soen ech: war et schonn ee Stäerchen oder net? Fir mech war an ass et e Kand.Et konnt net festgestallt ginn, wat geschitt war, a bis haut froen ech mech, wéi hatt oder hien da sech entwéckelt hätt, wann hatt oder hien um Liewe bliwwe wär.
Bis haut huet mäi Mann nach kee Wuert doriwwer verluer, an och soss, ausser menger Mamm, huet nach ni een driwwer geschwat.
Wann ee mech freet, wéi vill Kanner ech hunn, soen ech 4; 3 hei bei mir an eent ass e Stär. An alles wat bliwwen ass, si Gedanken an een Ultraschall.
Den 29.12.2017 ass du meng kleng Maus op Welt komm, an ech soe Merci fir hatt.
Temoignage vun der Fotografin
Soubal den Telefon schellt, weess ech, dass et eescht ass, an dass mech eng Situatioun wäert erwaarden, déi méi wéi traureg an dramatesch wäert sinn. Och, wann all Fall anescht ass, hunn se dach all eppes gemeinsam: eng Famill am Trauer, e klenge Bëbee, sou grouss oder kleng wéi en och ass, deen et net gepackt huet, a ganz vill Emotiounen, déi heiansdo schwéier sinn ze beschreiwen.
An dësem Temoignage erzielen ech vun der 7. Kéier, wou ech geruff gi sinn, fir Fotoe vun engem klenge Stärekand maachen ze goen. An dësem Fall huet et sech ëm e klenge Bëbee gedréint, dee kuerz virun der Gebuert verstuerwen ass. Och wann déi Fäll méi selte sinn, kommen se trotzdeem nach vill ze vill oft vir, leider.
Dat Wichtegst ass, éier een an de Raum kënnt, ze verstoen, dass een e klenge Mënsch wäert lo gesinn, dee wäertvoll fir d’Famill ass, deen Deel vun der Famill ass, och, wann e scho vun eis gaangen ass. Et ass wichteg, d’Famill direkt op de Bëbee unzeschwätzen, an och de Bëbee mam Numm ze nennen. Dee Bëbee wäert ëmmer Deel vun dëser Welt bleiwen, och wann e kaum oder guer net d’Liicht entdeckt huet.
Wéi ech um Stack an der Klinick ukomm sinn, virun der Kummer, hunn ech déi éischt Familljemembere gesinn. Nach ni op engem Optrag virdru ware souvill Leit vun enger Famill präsent. Et war ganz kloer, dass deen een oder anere ganz verschidde mat der Situatioun ëmgaang ass. Mir traueren all anescht, a mir gi mat Tragedien all anescht ëm. Déi eng konnten d’Kand net kucken, an dunn hunn ech gefrot: “Sidd Der sécher, dass Dir keng Foto wëllt maache mat him?“ “Jo.” Ech hunn dës Äntwert acceptéiert. Mee déi aner wollten onbedéngt de Puppelchen an den Äerm halen.
Ech sinn an d’Kummer erakomm an d’Stëmmung war, wéi ze erwaarden, bedréckend, fir et mëll auszedrécken.
Wichteg ass fir mech, ëmmer direkt mech virzestellen, ze froen, wéi dat klengt Stärekand heescht, den Elteren ze assuréieren, dass ech hinne wäert déi beschte Fotoe maachen, déi méiglech sinn, an si och no spezielle Wënsch ze froen.
Dat alleréischt, wat d’Eltere kréien ass e Stoffdéierchen, dës Kéier ass dat en Hieschen. Bei deene ganz Klengen ass et en Häerz. Dësen Hues oder dëst Häerz hunn en Zwilling. D‘Eltere kënnen sech dat eraussichen, wat si am schéinste fannen, an dem Bëbee et op säi leschte Wee matginn. Den Zwilling kréien d’Elteren da mat de Fotoe méi spéit iwwerreecht.
Heiandso entspaant d’Decisioun, wéi ee Stoffdéierchen et da lo soll sinn, déi ganz Situatioun schonn e bëssen. Hin an hier gëtt diskutéiert, bis dass dat Richtegt seng Plaz beim Stärekand fonnt huet.
Ech hunn an dësem Fall fir d‘éischt ugefaangen, Fotoe vun der Famill mat dem Bëbee ze maachen, du mat deenen eenzelne Familljememberen, der Mamm, dem Papp, der Tatta, der Bomi, deenen zwee Bopien. Jiddereen, deen d’Kand wollt halen, huet och seng Foto kritt. Déi eng kucke glécklech, déi aner manner. Mee d’Kand ass Deel vun der Famill, an dat duerf net vergiess ginn.
“Mir ware frou lo mol e Jong an der Famill ze hunn.“ “Hutt der schonn Enkelkanner?” hunn ech gefrot. “Jo, zwee Meedercher. Mee lo hu mer jo och e Jong.” “Jo”, sot ech “dir hutt och lo e Jong.”
Ech probéiere Momenter, déi tëschent deenen “gestallten” Fotoe geschéien, anzefänken.Oft huelen d’Emotiounen iwwerhand, a sou entstinn da Fotoe vun de Familljememberen, wou se kräischen, sech an d’Äerm fale vun Trauer. Och, wann d’Elteren idyllesch Fotoe wëlle vun hinne mat hirem Kand, ass et mer wichteg, déi Emotiounen anzefänken, déi extrem wéi dinn. Et ass Deel vum Moment, et ass Deel vun der Stëmmung, an dat muss festgehale ginn. Bei dësem speziellen Optrag war dat och ganz haart, wéi de Papp op eemol an Tréinen ausgebrach ass, wéi ech Fotoe vun him mat sengem klenge Bëbee gemaach hunn.
A sou engem Moment halen ech net op mat knippsen, mee ech maache weider. An sou engem Moment ass et och wichteg, d’Kamera weider virun d‘Gesiicht ze halen, sou, dass d’Famill net matkritt, dass ee selwer déi eng oder aner Tréin vergéisst. Dat lescht, wat d’Famill brauch, ass e sentimentale Fotograf, dee seng Emotiounen net ënner Kontroll gehale kritt.
All Member vun der Famill, deen am Raum war, huet de Bëbee op den Aarm geholl, heiansdo eleng, heiansdo zu zwee. Si hu mat him geschwat. Hien ass do, hien ass an deem Moment lieweg fir d’Famill. Hien ass wichteg. Hie wäert fir ëmmer wichteg bleiwen.
Et si kleng Saachen, déi heiansdo d’Situatioun e bëssen ophellen.
De Bëbee hat e Plüschdéierche geschenkt krut, un deem ee vun der Famill gezunn huet, an d’Musik huet fir dee Klenge gespillt. Et war seng Musek, hien huet se héieren.
Hien hat och ganz vill Petzien; ech hu gefrot op ech se all soll bei hie leeën, fir dass hie komplett vun hinnen ëmginn ass. “Jo,wannechgelift”, huet d’Mamm mat engem Laachen am Gesiicht gesot.
De Klenge gouff also a säi Bettche geluecht, an ech hunn hie mat all senge Petzien zesummen, an duerno mat engem nom aneren, fotograféiert. Et soll jo vun allem eng Erënnerung bleiwen. Dëst sinn déi Momenter, déi ech mam Kand eleng verbréngen. Déi sinn net einfach. An dësem Fall war d’Kand grouss genuch, dass ech seng Hänn a Féiss selwer konnt sou leeën, wéi ech wollt. Him d’Petzien an den Aarm ginn an se austauschen. Et ass e spezielle Privileeg, op sou engem Optrag däerfen ze sinn. Vun der Famill an hirer gréisster Trauer akzeptéiert ze ginn. An dann och nach dat klengt Stärekand unzepaken, him méi no ze kommen. Et unzekucken, déi bescht Luucht fir et ze fannen. Alles dat gesinn ech als grouss Éier un.
D’Famill huet vun de Krukerte geschwat, déi geflu sinn deen Dag. Ech sot, ech hätt se och héieren. Fir ëmmer wäert ech un dee klenge Bëbee denken, wann ech d’Geräisch vun de Krukerte wäert héiren.
Am léifste wollt ech net ophale mat Fotoe maachen. Et ass ëmmer e Moment vun elo oder ni. An ze soen: “Ok, ech mengen ech si lo fäerdeg”, fillt sech ëmmer schlecht a falsch un. An trotzdeem muss dee Moment eng Kéier stattfannen. A wann dee Saz bis gesot ass, froen ech nach no leschte Wënsch. De Bopi huet gesot: “Kann en zréckkommen?” E Wonsch, deen engem nëmmen d’Häerz ka briechen, an deen ech leider net erfëlle kann. Wann ech bedenken, wat ech an deem Moment fillen, wëll ech mer guer net virstellen, wéi d’Elteren an d’Famill sech fillen. Emotiounen, déi einfach ze vill schlëmm sinn, fir se ze beschreiwen.
Ech hunn also lues meng Saache gepaakt. E Kontrakt muss nach ënnerschriwwe ginn, an da kënnt schonn de Moment, Äddi ze soen; e Moment, deen immens schwéier ass. Äddi deem klenge Stärekand, an Äddi der ganzer Famill, fir déi ech méi wéilt maachen, wéi just Fotoen, mee leider ass dat net méiglech.
Ech hunn hinne verséchert, dass ech hinne vill Fotoe wäert ginn, an dass se mech zu all Moment kënnen erreechen. Dat ass alles, wat ech hinnen an deem Moment ka ginn.
Dunn hunn ech och d’Kummer rëm verlooss. Um Wee aus der Klinick hunn ech festgestallt, grad wéi och bei all anerem Optrag, dass ech naass geschweesst war, meng Hoer, wéi wann ech grad aus der Dusch komm wier. Et ass eng immens Ustrengung.
Wann ech bis am Auto sëtzen, da sichen ech mer e Lidd eraus fir de Bëbee. All klengt Stärekand huet säin eegent Lidd. Dës Kéier war et “Heartbeats” vum José González. E Lidd, wat mech fir ëmmer un dee Klenge wäert erënneren. E Klengen an deem seng Famill, déi ech ni wäert vergiessen, wéi all meng Stärekanner.
Un enfant pour l’éternité
La vie de mon petit Kenzo a commencé le 5 février 2010.
Donner la vie, c’est aussi donner de sa vie à une autre vie, sans savoir à l’avance jusqu’à quelle extrémité ce don de soi pourra conduire.
Être mis au monde, en effet, c’est être recueilli entre des mains humaines. Qu’il naisse sans vie, qu’il meure à la naissance ou peu de temps après, l’enfant à été « mis au monde », parce que son corps a été bercé, porté entre des bras, caressé par des mains humaines.
J’étais enceinte pour la première fois et j’avais 37 ans. J’étais tellement contente. Les semaines et les 4 premiers mois ont passé. Mes sœurs, qui ont toutes les deux un enfant, me demandaient: Alors tu le sens déjà bouger comme un petit poisson? Je ne sentais pas encore mon fils bouger, mais je me disais que ça n’allait pas tarder, peut-être encore 1 ou 2 semaines et je le sentirais.
Lors de mon rendez-vous avec mon gynécologue il me fit part que, vu mon âge, je devais faire un Triple Test pour m’assurer que tout allait bien pour le bébé.
Un mardi après-midi mon gynécologue me fit part du résultat du test et me dit que mon bébé avait un risque de Trisomie 18, diagnostic incompatible avec la vie. Je suis restée très calme et j’ai attendu mon rendez-vous chez le spécialiste pour une échographie morphologique.
J’étais impatiente de savoir si j’attendais une petite fille ou un petit garçon.
Cependant le diagnostic sera confirmé et je savais à présent que j’attendais un petit garçon, mais qu’il n’avait aucune chance de survivre après sa naissance.
C’était le 16 juin 2010. Je suis sortie du cabinet médical avec l’impression de vivre un cauchemar. Je me suis écroulée dans les bras de ma nièce qui avait 13 ans en sachant que je n’aurais jamais la chance de voir mon fils avoir 13 ans.
Plus rien ne sera plus comme avant. J’ai fait le choix de continuer ma grossesse malgré le diagnostic fatal qui m’attendait. J’ai voulu donner à mon fils la chance de vivre toute sa vie, aussi courte fût-elle. Même s’il naît, peu de temps avant de mourir. Je n’ai jamais pensé une seule fois interrompre sa vie qui allait de toute manière être si courte.
Mon gynécologue me laissa le choix de la date pour la césarienne et je choisis la date du 20 octobre. C’était un mercredi. Kenzo est né par césarienne à 11 heures et il est parti dans mes bras vers 13h10. Le pédiatre présent en salle de réveil m’a fait une série de photos en unique souvenir et me les amena dans ma chambre le jour après. Je le remerciais infiniment. Il me les donna avec des larmes aux yeux.
Je ne regrette pas le choix que j’ai fait de continuer ma grossesse, malgré la mort qui allait côtoyer la naissance de très près.
J’ai donné à mon fils toute la chaleur humaine dont il avait besoin quand son cœur s’est arrêté et c’était pour moi le plus important. Qu’il puisse partir sereinement dans les bras de sa Maman.
C’était mon premier et dernier enfant. Mon cœur de Maman souffrira toujours de son absence, de ses rires, de ses cris d’enfant. De sa vie tout simplement.
A toi, petit bébé, qui portais tous les maux de la terre, dont l’unique combat serait d’atteindre ton premier jour.
A mon Kenzo. Mon enfant pour l’éternité.
Marie
Mäin Numm ass Stephanie. Mäi Mann an ech sollten am Januar 2023 e wonnerschéint Meedche kréien. Mee leider koum alles anescht an onerwaart.
D’Marie war bis an déi 27. Woch entwéckelt a gesond, wéi et an där Schwangerschaftswoch sollt sinn.
Am Oktober gouf dunn eng Hydronephrose (eppes un der Nier) festgestallt, u sech näischt Schlëmmes, well ganz vill Bëbeeën dat kënne kréien, an oft geet et och nach an der Schwangerschaft fort oder et muss dann no der Gebuert mat engem klengen Agrëff behuewe ginn. Ech sinn dunn an d‘ Clinique Bohler iwwerwise ginn, fir sécher ze goen, dass et just eng Hydronephrose ass an net eppes méi Schlëmmes.
Puer Deeg drop hat ech dunn e Rendez-vous fir en Ultraschall kritt. Den Dokter huet e groussen a laangen Ultraschall gemaach, dee méi wéi eng Stonn gedauert huet. Hien huet du gesinn, dass leider net nëmmen eppes un der Nier ass, mee och eppes um Gehier. Dem Marie säi Balken war ze kuerz an och d‘Ventrikkele waren e bësse méi grouss wéi d’Norm et zouléisst. Hien huet mech awer berouegt a gesot, mir sollten elo mol ofwaarden an en IRM maachen.
Dat alles huet eis total veronséchert an natierlech fänkt een un ze googlen. Mee och do fënnt ee keng Änwerten a mécht et deelweis schlëmmer. Ech hunn du per Post e Rendez-vous fir den IRM kritt an eng Iwwerweisung bei eng anerer Doktesch, déi am CHL schafft. Ech gouf awer net informéiert, wisou ech elo soll bei eng aner Doktesch goen, well mengem Gyneko no war alles gutt. Ech hunn dunn an den CHL ugeruff an nogefrot, déi soten et wier awer gutt, wann d‘Doktesch nach eng Kéier virum IRM en Ultraschall géif maachen. U sech wollt ech net, mee ech hunn de Rendez-vous dunn awer wouer geholl.
Bis dohinner ware mäin Mann an ech nach ëmmer iwwerzeegt et wier alles gutt. Enn Oktober war dann de Rendez-vous am CHL. D’Doktesch huet en Ultraschall vun enger Stonn gemaach. Sie huet gesot, dass d‘Marie fir déi Schwangerschaftswoch vill ze liicht wier an eben och den Daarm net esou entwéckelt wär, wéi e sollt. Sie sot et wier besser, eng Fruuchtwaasserënnersichung ze maachen, fir alles auszeschléissen. Mir hunn deem zougestëmmt.
Ech sollt och e Rendez-vous am LNS kréien, well si eng Averständniserklärung bräichten, fir d‘Fruuchtwaasseranalys a fir d‘Bluttanalys vu mengem Mann a mir ze ënnersichen. Kuerz no dem groussen Ultraschall huet dunn d’Doktesch aus dem CHL mir ugeruff, fir nach een extraen Ultraschall maachen ze loossen, fir d’Häerz vum Marie méi genee kënnen ze ënnersichen. Ech war bis dohinner nach ëmmer der fester Iwwerzeegung, et wier alles gutt mam Marie a si wieren all just op d’Geld aus, sou dass ech dat ofgeleent hunn. Ech hu gefrot, ob si dann eppes um Häerz gesinn huet, dass dat elo néideg wier, a si huet „Nee“ gesot. Ech sot dunn, mir waarden elo mol d‘Resultater vun der Fruuchtwaasserënnersichung of an den IRM, a wann dann nach eppes wier, kéint een nach eng Kéier driwwer schwätzen. Ech wollt einfach net wouer hunn, dass eppes net sollt stëmmen; an awer iergendwou hunn ech et gespuert, mee konnt et net zouloossen. Am Nachhinein weess ech elo, dass d’Doktesch scho vill méi gesinn huet um Ultraschall a warscheinlech och eppes sot, mee mir dat awer net sou wollte wouer hunn.
De Rendez-vous am LNS hat eis endlech rëm bëssen Hoffnung ginn. Den Dokter do sot, dass bei Fruuchtwaasserënnersichungen an 3 vu 4 Fäll näischt nozeweise wier an och, wann esou e Balken am Gehier ze kuerz wier, géif dat och net ëmmer eppes heeschen, et wieren och Leit déi guer keen hätten oder och een, deen ze kuerz wier, an och déi Leit wiere gesond. Dat eenzegt, wat mir gefrot gi sinn, ass, ob mir eis Gedanken iwwert en Ofbroch gemaach hätten am Fall wou et wierklech schlëmm wier. Mir hunn dat direkt verneent, well fir eis d‘Marie bis dohinner nach ëmmer gesond war. An och, wann eppes wier, mir dat géifen hikréien. Mir si mat engem gudde Gefill heemgaang a mat Hoffnung, déi awer leider no 4 Woche sollten zerstéiert ginn.
Ech si weider bei mäi Gynecologue gaangen, dee mech ëmmer rëm rassuréiert huet a gesot huet, hie géif näischt gesinn um Gehier an och näischt um Häerz oder op de Longen. Hie sot, d’Marie wier gesond a géif gutt bäihuelen, hie sot och, dass si meeschtens sou vill Ënnersichunge maachen am CHL, fir dass keen herno ka behaapten et wier awer eppes gewiescht. Ech hu mengem Gynecologue vertraut an hunn der Famill an de Frënn erzielt, dass d‘Doktesch am CHL just Panik maache géif an alles an der Rei wier.
No laange 4 Woche waarden, well alles duerch di weltwäit Datebank gehäit ginn ass a si gesicht hunn, wat et kënnt sinn, soutz ech den 22. November am Wartesall fir e CTG bei mengem Gynecologue. Mäin Telefon huet du geschellt an ech sinn dropgaangen; et war mäi Gynecologue, dee mir wollt d‘Resultater vun der Chromosomen-Ënnersichung matdeelen. Ech sot him, ech géif ënne sëtzen. Hie sot OK, da kommt nom CTG erop, da kucke mer dat zesummen. Ech hu voller Hoffnung mengem Mann geschriwwen, well ech duecht, den Dokter géif dach, wann eppes wier, mir nimools sou eppes um Telefon wëlle matdeelen.
Mee deem war net esou. Uewen ukomm bei mengem Gyneko sot en, ech soll Plaz huelen a leet mir en Ziedel dohinner a seet, si hätten eppes fonnt, mee hie géif sech net domadder auskennen. Hie sot, an ech zitéieren „dat Kand muss ee mol komme loossen, an da kann ee kucken, wéi schlëmm et ass.“
Ech hu mengem Mann dunn ugeruff an him d‘Resultater geschéckt a mir hunn ugefaang ze googelen. Et stoung um Ziedel vun den Resultater, dass um Chromosom 6 33 Geene géife feelen. Wat dat heescht wosste mir net. Mir hu verschidde Fachtexter fonnt, wou dra stoung, dass de Bëbee eventuell eréischt méi spéit trëppele kann oder méi laang brauch, fir kënnen ze schwätzen an esou weider. Dat waren alles Resultater, wa vereenzelt Geene géifen um Chromosom 6 feelen, mee näischt hu mer fonnt wann 33 Geene géife feelen.
Den LNS huet dunn och am Laf vum Dag ugeruff fir eis e Rendez-vous fir den aneren Dag ze ginn. Mäi Mann an ech sinn dunn deen aneren Dag op Diddeleng bei den LNS gefuer, mat dem Gefill mir kréien dat iergendwéi hin. U sech hätte mir nach näischt vun de Resultater sollte wëssen, et stoung grouss um Ziedel, dass dat dem LNS virbehale wier.
Wéi mir dunn an der Salle d’attente soutzen, hat ech schonn e schlecht a komescht Gefill. Et ass eng Fra laanscht eis gaange mat engem Badge vun der ALAN, an dat huet mir d‘Gefill ginn, dass eppes net stëmmt. Mir sinn du vum Dokter opgeruff ginn a sinn dunn a säin Zëmmer gaangen, wou dann och déi Fra soutz.
Hien huet gefrot, wéi et eis geet. Ech hu gesot gutt, mäi Gyneko hätt gesot hien hätt ni eppes gesinn an d’Marie géif gutt bäihuelen. Mäi Mann huet mech du gefrot, ob mir him soe sollten, dass mir d‘Resultat scho kritt hu vu mengem Gyneko. Ech hunn him dat gesot an hien huet eis gefrot, wat mir da géifen dozou soen. Mir soten, dass mir dat iergendwéi hikréie géifen. Hien huet eis leider missen de Buedem ënnert de Féiss ewech rappen. Hie sot, et géif him leed doen, mee hie misst eis matdeelen, dass et leider méi schlëmm wier, wéi mir dat géife mengen. Leider kéint och kee soen, wéi schlëmm et wierklech wier, well d‘Marie weltwäit dat enzeecht mat deem Gendefekt wier. Sie wéisste just, dass et ganz schlëmm wier an d‘ Marie leider ganz schlëmm Behënnerungen hätt. An dat u Gehier, Häerz, Nier a Longen.
Mir hunn awer och matgedeelt kritt, dass kee vun eis zwee Gendefekt-Träger wier. An dat Ganzt leider eng Laun vun der Natur wier.
Den Dokter sot, dass mir d’Recht hätten, d’Schwangerschaft ofzebriechen.
Mir hunn dann och Ënnerstëtzung vun der Psychologin vun der ALAN versprach kritt, wa mir déi wéilten. Mir hu Merci gesot a si rausgaangen. Ech war sou ënner Schock, dass ech mol net kräische konnt. Mengem Mann ass et do leider anescht gaangen. Fir eis zwee ass eng Welt zesummegebrach. Mir sinn dunn heemgefuer an hu vill driwwer geschwat, wat mir dann elo maache sollten. Mir hu schonn e Kand, dat zu deem Zäitpunkt annerhalleft Joer hat. Och un hatt musse mer denken. Mir sinn awer zimlech séier zum Ëntschloss komm, d‘Marie goen ze loossen. Wat sécher keng einfach Entscheedung war. An déi schwéierst, déi mir jee hu missen treffen.
De selwechte Weekend huet dunn d‘Doktesch aus dem CHL ugeruff, fir ze froen, wéi et mir geet. Sie huet dunn och nach eng Kéier gesot, dass mir d’Recht hätten, d’Schwangerschaft ofzebriechen. Ech sot hier dann och, dass mäi Mann an ech eis dat nach eng Kéier duerch de Kapp géife goe loossen an ech mech géif bei hir mellen, wa mir prett wieren. Bis dohinner wosst ech och net wierklech, wa mir déi Ëntscheedung géifen treffen, wéi et géif gemaach ginn.
Mir waren deen Dag zu Tréier mat menger Famil. Et war alles gutt an en normalen Dag bis mir am Kannerbuttik stoungen, fir mengem Meedchen eng Jackett ze kafen. D‘Fra am Geschäft huet du gesinn dass ech schwanger sinn a sot: „Oh wéi schéin, dir sidd schwanger, wat gëtt et dann a fir wéini ass et?“ Am léifsten hätt ech ugefaange mat kräischen, mee ech hunn einfach gesot, et géif nach e Meedche ginn an et wier fir Januar. Sie sot: „O, wéi schéin, dann ass et dono, wéi wann dir Zwillingen hätt.“ Mäi Mann konnt dem Gespréich net méi nolauschteren an ass fortgaangen. Ech wollt och just nach séier déi Jackett kafen a goen.
Wéi ech dunn ëmmer méi oft drop ugeschwat gi sinn, sot ech zu mengem Mann, dass ech dat net méi kann a mir der Doktesch uruffe mussen a soen, dass mir d’Marie wéilte goe loossen. Ech kann iech soen, et war dat Häertst, wat ech bis elo ausgeschwat hunn, mee ech konnt esou net weider maachen a mäi Mann och net, et war einfach ze schmäerzhaft.
Ech hunn dunn der Doktesch ugeruff a gesot, dass mir d’Marie wéilte goe loossen. Ech hunn och gefrot wéi dat géif geschéien a wéi dat alles géif goen. Sie sot ech géif dënschdes owes an d’Spidol kommen, wou ech dann Tamponen agesat kréien, fir de Col schonn opzemaachen. Da géif ech mueres erof kommen an d’Salle d’accouchement wou ech dann eng PDA géif gesat kréien. Wann déi géif wierken, géif si komme mat engem Ultraschall, fir ze kucken, wéi d’Marie läit, da géif hatt per Sprëtz (wéi bei enger Fruuchtwaasserënnersichung, mat enger Nol duerch de Bauch) entschlof ginn an dann géif et an d’Häerz gepickt ginn, woubäi hatt da stierwe géif. Wa mir da prett sinn, géif ech ageleed gi per Medikamenter. Ech sot just OK, dat maache mir dann, mee ech war wéi schockéiert a wosst awer net, wat op mech géif zoukommen. Ier dat awer alles gemaach gouf, misste mir bei eng Psychologin, fir alles nach eng Kéier mat hir ze beschwätzen.
Ech sinn dunn dënschdes owes an d’Spidol gaangen, mäi Mann war déi ganzen Zäit bei mir. Mir hunn en Zëmmer um Stack vun der Maternité kritt. Et war schrecklech, dauernd Bëbeeën héieren ze kräischen, et war nach méi schlëmm, d’Marie ëmmer nach ze spieren an ze wëssen, muer ass et net méi do.
D’Gyneko, déi mir déi Tampone sëtze sollt, war leider am OP a koum net erbäi. Réischt no Mëtternuecht sinn si mech siche komm. Eng Hiewamm huet mech matgeholl. Am Ënnersichungszëmmer ukomm, huet si ugefaange mir déi Tamponen ze sëtzen, ech hu gemierkt dass et mir géif dronke ginn an ech sot hir, mir wier et guer net gutt. Sie sot just si wier gläich fäerdeg. Ech sinn dunn, wéi si fäerdeg war, direkt opgestan an hu mech einfach op de Buedem geluecht. Ech war du kuerz vu mer a si hu mech mam Rollstull zréck an d’Zëmmer bruecht. Mir hunn du probéiert, e bëssen ze schlofen, well viru 6 géifen si mech siche kommen.
Um 5:30 Auer sollt dunn eise gréissten Albdram ufänken. Mir si rofbruecht ginn an eng Salle d’accouchement, wou dann Anästhesiste komm sinn, fir mir d‘PDA ze sëtzen. Scho wéi si mir eng Sprëtz gemaach hunn, sinn ech einfach schwaach gefall. Et war net méiglech, mir am Sëtzen d’PDA ze maachen, ech sinn ëmmer rëm schwaach gefall. Si hunn dunn am Leie probéiert, mee och do hunn si se net gesat kritt. Ech hu mech rëm misse sëtzen, mee si rëm ëmgefall. Si hunn et dunn nach eng Kéier am Leie probéiert an dës Kéier ass et gaangen.
Um 8:15 Auer ass meng Doktesch komm, fir de Fetozid duerchzeféieren. Si war ganz léif a sot, dass si elo den Ultraschall géif maachen a kucken, wéi d’Marie läit. Ech kann iech net méi soen, wat ech dee Moment gefillt hunn oder gesot hunn, ech war wéi ferngesteiert. Ech weess just, dass ech um 8:55 Auer keng Beweegung méi vum Marie gespuert hunn an hatt dout a méngem Bauch loung. Ech weess bis haut genau, wéi hatt loung, an ech wäert déi Auerzäit, 8:55 Auer,a mengem ganze Liewen net méi vergiessen. Mäi Mann an ech hunn Zäit fir eis kritt, d‘Doktesch war ganz léif a sot, wann ech prett wier, géife mir ufänke mat der Aleedung. Si hunn d’Zëmmer verlooss a mäi Mann an ech haten Zäit, eisen Tréinen an eiser Trauer fräie Laf ze loossen. Wéi laang mir eleng waren, weess ech net méi. Ech hunn du gesot, ech wéilt d‘Marie elo komme loossen. Mir hu geschellt, an d‘Hiewamm koum mat de Medikamenter. D’Aleedung huet ugefaangen. Ech si frou, guer keng Wéie gespuert ze hunn. Ech weess och net méi, wéivill Auer et war, wéi d’Presswéien ugefaangen hunn. Ech weess just nach, dass eng ganz léif Hiewamm dobäi war, déi eis do sou super begleet huet. D’Hiewamm huet, ier d’Marie komm ass, gefrot, ob ech et wéilt direkt huelen oder léiwer waarden. Ech sot, si soll et fir d’éischt huelen an da géif ech kucken, wéini ech mech prett fillen. D’Marie ass dann um 15:18 Auer op d’Welt komm. Wéi d’Marie bis do war, huet si hatt mat eriwwer geholl, fir ze moossen an ze weien. Si sot, dass mir e wonnerschéint Meedchen hätten. No e puer Minutte war ech du prett, d’Marie op den Aarm ze huelen. Et huet ausgesi wéi wann et géif schlofen. No kuerzer Zeit hunn ech et mengem Mann ginn a mir hunn eisen Tréine fräie Laf gelooss.
Mir hätten all Zäit vun der Welt mat him gehat, mee no kuerzer Zäit hu mir geschellt, fir dass si et siche komme fir unzedoen. D’Hiewamm sot, wa mir hatt nach eng Kéier wëlle gesinn, kéinte mir ëmmer rëm schellen, si géifen eis et sou oft brénge wéi mir dat wéilten. Ier ech erop op d’Zëmmer sollt kommen, wollte mir d’Marie nach eng Kéier bei eis hunn. Mir hunn et nach eng Kéier kuerz op den Aarm geholl an Äddi gesot. Mir waren eis eens, dem Marie elo Äddi ze soen, well et eis ze vill wéi gedoen huet.
Am Zëmmer uewen ukomm war fir eis kloer, mir mussen hei eraus an heem. Mir konnten do net bleiwen, huet een déi Nuecht virdrun ëmmer rëm Bëbeeën héiere kräischen an dat konnte mir an deem Moment net héieren.
Doheem ukomm huet een einfach probéiert, weiderzemaachen. Déi éischt Deeg hunn ech och guer net weider gekrasch, ech konnt dat iergendwéi net sou zouloossen. Ech weess et net, mee et war alles net gräifbar an deem Moment, bis mer d’Begriefnis misste plangen. Mir hunn eis fir de Bëschkierfecht entscheet, well mir do ëmmer kënne mat eisem Meedchen higoen a seng Schwëster besiche goen. Déi Madamm, déi d‘Zeremonie gehalen hat, war och bei eis heemkomm, fir dass mir hir e bësse vum Marie erzielen. Et huet gutt gedoen, driwwer ze schwätzen, mee et huet et och an deem Moment real gemaach.
D’Begriefnis war am enke Familljekrees a mat menger beschter Frëndin, déi u sech sollt Giedel vum Marie ginn.
Déi Zäit dono huet ee probéiert, weiderzemaachen. Meng Rettung war mäi Meedchen a mäi Mann. Ech hat mueres e Grond fir opzestoen a weiderzemaachen. Ech hat keng Zäit, mech ze vergrimmelen. Mir hunn op eis Aart a Weis getrauert a mir traueren haut nach. D’Marie wäert ëmmer en Deel vun eis bleiwen. Mëttlerweil hu mir eist drëtt Meedche kritt, elo si mir komplett. Dat Klengt ersetzt nimools d’Marie, mee et hëlleft dat Ganzt besser kënnen ze verschaffen. Déi Schwangerschaft war net déi einfachst, aus deem Grond, well se mat vill Angscht verbonne war. Meng Gyneko huet mir déi Angscht awer geholl a mech mat ganz vill Versteestemech ënnerstëtzt. Ech si frou, dass si mech nom Marie iwwerholl huet, ech sinn hier wierklech dankbar dofir.
Elo zum Schluss well ech nach puer Leit Merci soen.
Als éischt dem ganze Personal aus dem CHL, dat eis op dem schwéiere Wee begleet huet an ëmmer do war, egal wat mir gebraucht hunn.
Da mengem Mann, deen ëmmer u menger Säit war. Sief dat am Spidol oder déi Zäit dono an elo. Hien huet mech zu kengem Moment eleng gelooss. Et huet eis als Koppel méi zesumme geschweesst a méi staark gemaach.
Merci eisen Elteren a Geschwëster, déi och ëmmer do waren an eis ënnerstëtzt hunn.
Merci u meng Bescht Frëndin a Giedel vu menge Meedercher, du waars zu all Moment do a bass et och nach ëmmer; Merci dofir.
Merci och un all eis aner Frënn, déi do waren, eis nogelauschtert hunn, mat getrauert hunn an eis virun allem mat allem ënnerstëtzt hunn.
Merci iech all.
Stephanie, Jean-Luc, Leonie, eise Stär Marie a Lilli
